«Μια σπίθα ελπίδας για την πατρίδα»

«Μια σπίθα ελπίδας για την πατρίδα»

Κύριε διευθυντά

Πάντα θαύμαζα την Κρήτη. Πάντα θαύμαζα την κρητική λεβεντιά. Αυτό που είδα στην κηδεία του Μητσοτάκη εξηγεί και δικαιολογεί για ακόμη μία φορά τον απέραντο θαυμασμό γι’ αυτό το νησί, το ανυπόταχτο, το ασυμβίβαστο. Βέβαια, οι παλαιότεροι Κρητικοί ήταν σπουδαιότεροι από τους νέους, που τους παρέσυρε το ρεύμα της εποχής. Ομως, κάτι έχει απομείνει. Κάποια σπίθα. Και αυτή η σπίθα είναι η παράδοσή μας που συντηρείται ακόμη. Για την Ελλάδα μας, που χάνεται, είχα εναποθέσει τις ελπίδες μου σε αυτήν και πάντα έλεγα: Αν η Κρήτη δεν κάνει κάτι, δεν υπάρχει φως. «Σήκω, ψηλέ, περήφανε πατέρα», είπε η Ντόρα. «Σήκω, γιατί ήρθαν οι φίλοι σου και πώς να τους πω πως πέθανες;». Αυτό επαναλαμβάνω: Σήκω, περήφανη πατρίδα. Σήκω, γιατί ήρθαν οι φίλοι σου, οι θαυμαστές σου, και πώς να τους πω πως η Ελλάδα που ξέρατε, το λίκνο του πολιτισμού, η κοιτίδα του πνεύματος, δεν υπάρχει πια;

Δαναη Πανοπουλου – Φιλόλογος

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή