Μνήμη, λήθη και Εμφύλιος

Κύριε διευθυντά

Πόσο αντικειμενικό είναι το άρθρο «Επιλεκτική μνήμη και λήθη του εμφυλίου πολέμου» («Κ», 1-7-17) του καθηγητή κ. Σπύρου Βλαχόπουλου; Είναι φυσικό να θέλουν λήθη αυτοί που νίκησαν με τη βοήθεια της Βρετανίας και των Ηνωμένων Πολιτειών. Οπως είναι φυσικό να έχει το ΚΚΕ τις θέσεις που εξέφρασε ο Δημήτρης Γόντικας στην εκδήλωση για το ντοκιμαντέρ «Τι και αν έπεσε ο Γράμμος, εμείς θα νικήσουμε». Πόσω μάλλον που οι τότε επικρατήσαντες οδήγησαν την Ελλάδα στη σημερινή κατάσταση και την Κύπρο στον «Αττίλα». Και που η πολιτική των κυβερνήσεων Αγγλίας και ΗΠΑ δεν υπήρξε δημοκρατική, με χαρακτηριστικές εκδηλώσεις τη στάση τους έναντι της χούντας και τη συνεχιζόμενη ανοχή ή και ενθάρρυνση του τουρκικού επεκτατισμού στο Αιγαίο και στην Κύπρο. Υπάρχει και το ερώτημα αν η στάσις, ο εμφύλιος πόλεμος, η πάλη των τάξεων είναι παροδική, ιάσιμη ασθένεια, παρένθεση στην «ομαλότητα» ή, αντίθετα, βρίσκεται μόνιμα στην καρδιά της κοινωνικής ζωής αλλάζοντας μορφές.

Θεμος Χ. Στοφοροπουλος, Πρώην πρεσβευτής

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή