Κύριε διευθυντά
Ζήσαμε άλλη μία πράξη του διαχρονικού δράματος των σκουπιδιών στη χώρα μας. Δεν έφθασαν τόσες δεκαετίες εντός Ε.Ε. Δεν παραδειγματίστηκαν οι πολιτικοί μας, τεθνεώτες και νυν, από τη μακρά παραμονή τους σε πολιτισμένες χώρες, όπου το θέμα είναι λυμένο με σύγχρονες μεθόδους. Παρά τα όσα είδαν και βίωσαν εκεί, ήλθαν εδώ και αφομοιώθηκαν στον πολιτικό χυλό που μας κυβερνάει. Και δεν τόλμησαν να κάνουν τα αυτονόητα, όσα γίνονται στον πολιτισμένο κόσμο. Δεν ντρέπονται με το αίσχος να θάβουμε το 80% των σκουπιδιών μας, ενώ π.χ. η Σουηδία θάβει μόνο το 1%! Δεν ντρέπονται να έχουν δει το αριστουργηματικό κτίριο του Χουντερβάσερ, στην καρδιά της Βιέννης να καίει τα υπολείμματα των σκουπιδιών παράγοντας ζεστό νερό.
Δεν ντρέπονται με τα πρόστιμα, που ευτυχώς μας επιβάλλει η Ε.Ε., μήπως και συμμορφωθούμε. Αρχίσαμε με τον αλήστου μνήμης Κουρουπητό στην Κρήτη που διορθώθηκε, αλλά συνεχίζουμε με τα κατορθώματα της Τρίπολης και του Πύργου, όπου τα βουνά των σκουπιδιών συντροφεύουν τους ντόπιους για μήνες. Και η Πελοπόννησος έχει τις περισσότερες χωματερές στην Ευρώπη. Φαίνεται πως «τοιούτοι ημίν πρέπουσιν αρχιερείς». Αξίζει να θυμηθούμε τον ποιητή «Δεν υπάρχει ελπίς στην Ελλάδα ζεις»;
Πιθανόν όχι. Διότι και εν μέσω αυτού του ζόφου της βρωμιάς, υπήρξαν φωτεινά παραδείγματα δημάρχων, όπως Παχατουρίδης στο Περιστέρι και Χατζηδάκης στο Φάληρο, που κράτησαν τους δήμους τους καθαρούς. Ας ελπίσουμε να πρυτανεύσουν η λογική και η εφαρμογή των κανόνων της Ε.Ε., μήπως και ξεβρωμίσουμε.
Δημητρης Γεωργαντας, Χειρουργός – Μαρούσι