Κύριε διευθυντά
Τον φετινό Ιούλιο συμπληρώθηκαν 30 χρόνια από τον καύσωνα του 1987. Συμβάν πρωτοφανούς έκτασης και επιπτώσεων για τη χώρα μας, αποδόθηκε στον συνδυασμό των επί μία εβδομάδα υψηλών θερμοκρασιών (έως 45° C), άπνοιας και υγρασίας. Η πολιτεία και η κοινωνία αιφνιδιάστηκαν, ενώ εικόνες και δημοσιεύματα καθόλου τιμητικά για τη χώρα μας έκαναν τον γύρο του κόσμου.
Το τίμημα σε ανθρώπινες ζωές, βαρύτατο. Τότε γινόταν λόγος για 1.300 θύματα σε ολόκληρη την επικράτεια, από τα οποία τα 1.100 στην περιοχή της Αθήνας. Από τα μηνιαία δελτία της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας για την περίοδο 1984-90 προκύπτει ότι τον Ιούλιο 1987, και σε σχέση με τον μέσον όρο του Ιουλίου των ετών 1984, ’85 και ’86, καταγράφηκαν στην περιφέρεια της πρωτεύουσας και στην υπόλοιπη χώρα περίπου 2.050 και 1.850 περισσότεροι θάνατοι, αντίστοιχα (αύξηση κατά περίπου 100% και 35%, αντίστοιχα). Για τους γνωστούς λόγους (έλλειψη πρασίνου, κτίρια-θερμοσυσσωρευτές, δυσμενής τοπογραφία), η Αθήνα, αναλογικά, επλήγη περισσότερο, αλλά και η υπόλοιπη χώρα δεν έμεινε αλώβητη.
Το συγκεκριμένο συμβάν, σε συνδυασμό με τα μικρότερων επιπτώσεων συμβάντα τον Αύγουστο 1985 και 1990 (αύξηση των θανάτων κατά 20%-25%), επέβαλε την οργανωμένη αντίδραση για τον περιορισμό των επιπτώσεων του φαινομένου, ιδίως με μέτρα προληπτικού χαρακτήρα. Εκτοτε, σε περιόδους καύσωνα δεν καταγράφονται παρά μεμονωμένα μοιραία περιστατικά.
Τα κτίρια και τα μέσα μαζικής μεταφοράς, γενικά, διαθέτουν συσκευές κλιματισμού, οι πολίτες στις μετακινήσεις τους, αλλά και γενικότερα, είναι προσεκτικότεροι, ενώ και η πολιτεία λαμβάνει προληπτικά μέτρα κατά τις επικίνδυνες ημέρες.
Ο Ελληνας διδάσκεται, αλλά δεν μαθαίνει; Υπάρχει τουλάχιστον μία περίπτωση που… έμαθε. Αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί να εφησυχάζει. Ειδικά η Αθήνα θα πρέπει με κάποιο τρόπο να «πρασινίσει», να πάψει να αποτελεί μια «θερμική νησίδα», ιδιαίτερα αν η συχνότητα και η ένταση του φαινομένου αυξηθούν.
Ως κοινωνία διαθέτουμε πλέον τις εμπειρίες για να μην αντιμετωπίζουμε μοιρολατρικά το συγκεκριμένο φυσικό φαινόμενο.
Δημ. Χατζηδακης, Δρ χημικός μηχανικός, Αθήνα