Κύριε διευθυντά
Με αφορμή το σχόλιο της δημοσιογράφου Τάνιας Γεωργιοπούλου στην εφημερίδα της 28.7.2017 με τίτλο «Το λευκό τυρί κάνει καριέρα», θα ήθελα να επισημάνω τα ακόλουθα:
Είμαι συνταξιούχος γεωπόνος σήμερα έχοντας θητεύσει στην υπηρεσία του υπουργείου Γεωργίας. Ημουν ο πρώτος εισηγητής του υπουργείου Γεωργίας για την πολιτική της φέτας το 1985 και αισθάνομαι την υποχρέωση να αναφέρω ότι ακολουθείται λάθος πολιτική από το 1987 έως και σήμερα και γι΄ αυτό η χώρα οδηγήθηκε σε αδιέξοδο σήμερα σχετικά με το ζήτημα. Συγκεκριμένα το πρώτο λάθος ήταν όταν τροποποιήθηκε «από άνω» η αρχική εισήγησή μας. Αυτή προέβλεπε ότι η φέτα παράγεται σ’ όλη την επικράτεια της χώρας, επακόλουθο της εκτροφής αιγοπροβάτων σε όλη την Ελλάδα. Αντ΄ αυτού εμφανίστηκε στο ΦΕΚ του 1987 ότι παράγεται μόνο στην ενδοχώρα και εξαιρέθηκαν τα νησιά. Λίγο αργότερα, με τροποποίηση προστέθηκε στον Κώδικα Τροφίμων μόνον η νήσος Λήμνος.
Δεύτερο λάθος ήταν η πρόταση του υπουργείου να καταγραφεί και να ενταχθεί η φέτα ως προϊόν ΠΟΠ (Προϊόν Ονομασίας Προέλευσης) στον Κώδικα Τροφίμων. Δηλαδή, «κάθε χωριό και φέτα». Αυτή η τοποθέτηση αντιβαίνει και αντίκειται στον ορισμό ενός προϊόντος ΠΟΠ. Ενα προϊόν ονομάζεται ΠΟΠ όταν παράγεται σε καθορισμένη περιοχή, με ιδιαίτερες κλιματολογικές συνθήκες και εκτροφή και παραγωγή με ειδική τεχνολογία κ.ά. και συνεπώς καθορισμένης ποσοτικής παραγωγής. Συνεπώς ερχόμαστε σε αντίφαση και δίνουμε και επιχειρήματα εύκολα στους ανταγωνιστές μας, περιορίζοντας από μόνοι μας ως χώρα και την παραγωγή μας και τις εξαγωγές μας. Γι’ αυτόν τον λόγο οι Καναδοί λ.χ. σήμερα θέλουν και αυτοί να παράγουν φέτα ΠΟΠ Καναδά και αργότερα οι Ολλανδοί δεν αποκλείεται να εμφανίσουν ΠΟΠ φέτα Ρότερνταμ και οι Τούρκοι ΠΟΠ φέτα Αδάνων κ.ο.κ. και εμείς ως χώρα είμαστε συνεχώς παρατρεχάμενοι.
Το 1992 η τότε ΕΟΚ με έγγραφό της καλούσε τα κράτη-μέλη να υποβάλλουν και να προτείνουν προϊόντα που θεωρούσαν «εθνικά» και παραγόμενα κατά παράδοση σε όλη την επικράτειά τους. Η Ιταλία π.χ. παράγει το τυρί Provolone και πρότεινε αυτό το τυρί να προστατευτεί ως «εθνικό». Μοναδική ευκαιρία ήταν για την Ελλάδα να προτείνει το τυρί φέτα και να το κατοχυρώσει ως «εθνικό» στον χώρο τής τότε ΕΟΚ και σήμερα Ε.Ε.
Εκείνη την περίοδο υπηρετούσα στη Διεύθυνση Αγροτικής Πολιτικής και γνωρίζω πολύ καλά το ως άνω έγγραφο.
Ωστόσο, ακόμη και σήμερα υπάρχει λύση, αρκεί να υπάρχει κατανόηση από τον αρμόδιο πολιτικό φορέα, βούληση και αποφασιστικότητα. Κατ’ αρχήν, θα πρέπει να γίνει τροποποίηση στον Κώδικα Τροφίμων και να απεμπλακεί η φετα ως ΠΟΠ και να χαρακτηρισθεί «εθνικό προϊόν» παραγόμενο σε όλη την ελληνική επικράτεια με τις υπάρχουσες προδιαγραφές πρώτης ύλης και τεχνολογίας.
Επειτα, επειδή ήδη κυκλοφορεί και το τυρί που παράγεται από 100% κατσικίσιο γάλα, θα πρέπει να χαρακτηρισθεί αυτό «παραδοσιακό λευκό τυρί» διαχωριζόμενο από το «λευκό τυρί» που παράγεται μόνο από το αγελαδινό γάλα με την ίδια τεχνολογία της φέτας.
Ακολούθως θα πρέπει να ζητηθεί από τις Βρυξέλλες να ενταχθούν και τα δύο αυτά τυριά στον πίνακα εθνικών προϊόντων των κρατών-μελών.
Η κατοχύρωση ενός προϊόντος σε παγκόσμιο επίπεδο γίνεται μέσω του FAO στη Ρώμη. Αντίστοιχα, εθνικά προϊόντα έχουν κάνει και άλλα κράτη-μέλη της Ε.Ε. όπως η Γαλλία, η Ιταλία κ.ά. Για να γίνει αυτό θα πρέπει να υποβληθεί επισήμως από τον αρμόδιο υπουργό Γεωργίας σχετική αίτηση, αιτιολογημένη με επιχειρήματα. Η αίτηση θα απευθύνεται στην αρμόδια υπηρεσία και επιτροπή που υπάρχει για το θέμα της κατοχύρωσης.
Πανος Βρυσοπουλος, Συνταξιούχος γεωπόνος-ειδικός γαλακτοκομίας