Κύριε διευθυντά
Είμαι τακτικός αναγνώστης της «Καθημερινής» και κάθε πρωί που θα την πάρω στα χέρια μου, με κυριεύει μια βαθιά απαισιοδοξία. Κατ’ αρχάς η φωτογραφία της πρώτης σελίδας θα παρουσιάζει ένα τρομοκρατικό χτύπημα ή μια φυσική καταστροφή. Στις υπόλοιπες στήλες, σε κάθε σελίδα, μαθαίνω κάποιο δυσάρεστο νέο. Προβλήματα με τους πρόσφυγες, αντισυνταγματικοί νόμοι, νέες φορολογίες ιδίως στον ιδιωτικό τομέα. Ατελεύτητοι σχεδιασμοί στο συνταξιοδοτικό –αθρόοι διορισμοί στο Δημόσιο– οπισθοδρομικά πειράματα στην Παιδεία.
Και ξαφνικά, μια αχτίδα φωτός, μια λαμπρή αχτίδα που μου αναπτερώνει το ηθικό και πιστεύω ότι υπάρχει ακόμα ελπίδα να ξεφύγουμε από τον κατήφορο, με νέες δυνάμεις.
Στο εβδομαδιαίο τεύχος «Κ» της 22ας Ιανουαρίου 2017, δημοσιεύεται μια φωτογραφία και ένα κείμενο με τίτλο «Παγκόσμια πρωταθλήτρια, ετών 16». Στη φωτογραφία είναι ένα 16χρονο κοριτσάκι, με ένα ωραίο πρόσωπο, δύο φωτεινά γαλανά μάτια, ένα ωραίο χαμόγελο. Κοριτσάκι μου ο Θεός να σε έχει καλά. Γιατί δεν φτάνει που αξιοποίησες τις πνευματικές σου ικανότητες, αλλά δημιούργησες έναν εξαιρετικό χαρακτήρα, όπως τον περιγράφει το κείμενο, έχεις ήθος: «Είσαι σεμνή και προσγειωμένη». Είσαι αγωνίστρια: «Επειτα από ένα άσχημο αποτέλεσμα, επιστρέφεις πάντα με χαμόγελο και ανανεωμένο ηθικό». Εχεις βάλει στόχο στη ζωή σου, που θα σε βοηθήσει να ξεπεράσεις όλα τα εμπόδια για να φτάσεις εκεί που θέλεις. Εύχομαι να γίνεις το παράδειγμα στα Ελληνόπουλα, που τους χάρισες τρία παγκόσμια πρωταθλήματα σε ένα άθλημα που απαιτεί απόλυτη πειθαρχία και αφοσίωση.
Γιωργος Ζαμπικος – Αθήνα