Κύριε διευθυντά
Από τη στιγμή που μαθεύτηκε ότι αναβιούν προσπάθειες για την επίλυση του Σκοπιανού από τις κυβερνήσεις Ελλάδος και ΠΓΔΜ –με τη μεσολάβηση του αειθαλούς κ. Νίμιτς–, εκδηλώθηκε πραγματική υστερία μεταξύ των πολιτικών κομμάτων (με εξαίρεση το ΚΚΕ), των περισσοτέρων δημοσιογράφων, πολλών καθηγητών πανεπιστημίων, συνταξιούχων πρέσβεων, ακόμη και της επίσημης Εκκλησίας της Ελλάδος, ως και παντός άλλου ορεγομένου να προσθέσει την κατ' αυτόν βαρύνουσα γνώμη του επί του θέματος.
Απαντα τα τώρα λεγόμενα έχουν διατυπωθεί λεπτομερώς, συνήθως με άκαμπτο τρόπο, μη αποδεχόμενο αμφισβήτηση, και, πολλές φορές, αγνοώντας ή παραποιώντας πραγματικά ιστορικά και πολιτικά δεδομένα, όλες δε οι σχετικές απόψεις είναι γνωστές ήδη από εικοσαπενταετίας. Η καθημερινή άκριτη αρθρογραφία (με εξαιρέσεις) και οι περισσότερες τηλεοπτικές συγκρούσεις έχουν φθάσει ή κοντεύουν να φθάσουν, πλέον, σε σημείο παράκρουσης ή, θεωρουμένου του φαινομένου από άλλη οπτική γωνία, σε «opera buffa», υπερτέρα των γνωστών ιταλικών του είδους.
Στα ανωτέρω καυστικά μου σχόλια με οδηγεί, ως συμπέρασμα, το γεγονός ότι ουδείς των ούτω λαλούντων έχει την παραμικρή ιδέα τού πού στέκει το θέμα στο παρόν στάδιο της προεργασίας για την έναρξη των διαπραγματεύσεων. Ορθώς ο υπουργός Εξωτερικών και οι αρμόδιοι του ΥΠΕΞ κρατούν τα χαρτιά τους κλειστά, όπως γίνεται πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις, διαφορετικά, η αποτυχία θα είναι σίγουρη. Μετά την ολοκλήρωση των επαφών των δύο πλευρών και εφόσον ευοδωθούν οι προσπάθειες, θα γίνει γνωστή η προτεινόμενη λύση. Τότε, θα μπορούμε να κρίνουμε αν αυτό που μας προτείνεται είναι ένας έντιμος συμβιβασμός ή όχι. Στην κρίση μας, όμως, δεν θα πρέπει να μας διαφύγει ότι, εξ ορισμού, σε κάθε συμβιβασμό, αμφότερες οι πλευρές κάνουν υποχωρήσεις. Στην περίπτωση δε της Ελλάδας, εκείνο που πρέπει κυρίως να διαφυλαχθεί είναι η νομική και διπλωματική εξασφάλιση της συνοριακής γραμμής η οποία εχαράχθη και ισχύει σήμερα, μετά πολλούς πολέμους και αγώνες και –εννοείται– ο τερματισμός της αλυτρωτικής προπαγάνδας της γείτονος χώρας. Σε όλα αυτά, δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει και η αστάθεια που επικρατεί σήμερα στον κόσμο και ιδιαίτερα στην περιοχή μας (Βαλκάνια, Τουρκία, Μ. Ανατολή, Κυπριακό και οι επί θύραις ζυμώσεις για το μέλλον της Ε.Ε.).
Τέλος, θα ήθελα να διαβεβαιώσω, ως εκ της υπηρεσιακής μου πείρας, τους αναγνώστες, ότι το ΥΠΕΞ διαθέτει στελέχη που, κάτω από δύσκολες συνθήκες, θα κάνουν το χρέος τους, ως ευσεινείδητοι λειτουργοί του δημοσίου συμφέροντος, το οποίο κατανοούν καλύτερα παντός άλλου.
Α. Αγαθοκλης, Πρέσβης ε.τ.