Κύριε διευθυντά
Πληροφορηθήκαμε την εφαρμογή του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης (ΕΦΚ) στο τσίπουρο μικρής παραγωγής και σχετικών ρυθμίσεων, «χωρίς να ισχύουν ειδικότερες εξαιρέσεις επ’ αυτού, στο πλαίσιο της ενίσχυσης του υγιούς ανταγωνισμού και της ίσης μεταχείρισης στον τομέα των αλκοολούχων ποτών». Ρωτάμε, «εξαίρεση» είναι η εξαίρεση από τον ΕΦΚ, ή μήπως αυτός καθεαυτός ο ορισμός του ΕΦΚ είναι η «εξαίρεση»;
Η κατηγορία ενός προϊόντος δεν καθορίζεται αποκλειστικά από την πρώτη ύλη, αλλά και από τη διαδικασία της μεταποίησης. Ως παραδοσιακό προϊόν το τσίπουρο ανήκει στην κατηγορία των προϊόντων της ελληνικής μεσογειακής διατροφής, συνεισφέροντας στον γαστρονομικό τουρισμό. Η παραγωγή του τσίπουρου με παραδοσιακά μέσα αποτελεί επίσης μέρος του αγροτικου τοπίου, το οποίο προστατεύεται από την ενωσιακή νομοθεσία και συνεισφέρει, μεταξύ άλλων, στον αγροτουρισμό. Η εξίσωση των «καζανάδων» με τους βιομηχάνους θα τους εξαναγκάσει να μετατρέψουν τα παραδοσιακά αποστακτήρια σε ανταγωνιστικές βιομηχανίες, επιφέροντας την καταστροφή του αγροτικού τοπίου με αυτόν τον τρόπο. Ο ΕΦΚ μπορεί να αδικεί τα αλκοολούχα ποτά σε σχέση με τα αναψυκτικά, για παράδειγμα. Ωστόσο η επιβολή του στη βιομηχανία είναι λιγότερο άδικη από ό,τι στα παραδοσιακά προϊόντα, με δεδομένο ότι η τεχνογνωσία της παραγωγής τους έχει επινοηθεί διαχρονικά από τους ίδιους τους παραγωγούς, μάλλον, παρά από τη βιομηχανία. Συνεπώς, δεν τίθεται θέμα άνισης μεταχείρισης καθώς, όπως επεσήμανε ο κ. Βαγγέλης Αποστόλου, οι αγρότες –τόσο οι μικροί όσο και οι μεγάλοι παραγωγοί– δεν βρίσκονται σε χειρότερη μοίρα από τις άλλες κοινωνικές ομάδες. Είναι φυσικό ότι όταν το πλοίο βουλιάζει, κανένας επιβάτης δεν πλεονεκτεί.
Λαυρια Πρωτοπαπαδακη