Κύριε διευθυντά
Η καλοδεχούμενη είδηση («Καθημερινή» 27.4.18) για τις ενέργειες αποκατάστασης της γέφυρας Πλάκας στον Αραχθο μας κατευθύνει μερικά χιλιόμετρα νοτιότερα, στη Συκιά της Αργιθέας Αγράφων, στα όρια Καρδίτσας – Αρτας στον Αχελώο, όπου μια άλλη γέφυρα είναι κατεστραμμένη.
Πρόκειται για την ιστορική γέφυρα Κοράκου, κτισμένη το 1500, περίπου, από τον σπουδαίο μητροπολίτη Λάρισας Βησσαρίωνα. Ηταν το μεγαλύτερο πέτρινο, μονότοξο γεφύρι των Βαλκανίων και αποτελούσε το σωτήριο πέρασμα από τον δυσπρόσιτο και απομονωμένο ορεινό όγκο των Αγράφων στον κάμπο της Αρτας και του Βάλτου (και αντίστροφα).
Για την εποχή της αποτελούσε περίτεχνο κατασκευαστικό επίτευγμα, που προκαλούσε δέος και σεβασμό. Ηταν ουσιαστικά ένα σπάνιο αναπτυξιακό έργο, που στήριζε την επιβίωση των κατοίκων αλλά και την πορεία της εθνικής και κοινωνικής ζωής, στη νοτιοκεντρική Πίνδο στη σκλαβιά της τουρκοκρατίας.
Η γέφυρα Κοράκου ανατινάχθηκε τον Μάρτιο 1949 από τους αντάρτες του Δημοκρατικού Στρατού, στην εμφύλια διαμάχη 1946-1949. Από τότε σιωπή περιβάλλει την ιστορία της, αλλά και την ανεκτίμητη αξία της, ως πολιτιστικού και εθνολογικού μνημείου. Νομίζω ότι είναι η ώρα να τη θυμηθούμε.
Η ελληνική Πολιτεία και κοινωνία πρέπει να ενδιαφερθούν για το μνημείο αυτό, ώστε να γίνει η θρυλούμενη αποκατάστασή του.
Η τελευταία είναι πολλαπλώς σκόπιμη, γιατί πέραν των προαναφερθέντων θα επιδράσει αποφασιστικά στην ανάπτυξη των όμορων δήμων (στους νομούς Καρδίτσας – Αρτας – Ευρυτανίας – Τρικάλων), οι οποίοι είναι από τις πτωχότερες περιοχές της Ε.Ε.
Σπυρος Δ. Παπαδοπουλος, Πρ. γενικός γραμματέας υπουργείου Ανάπτυξης, Αργιθέα – Αγραφα Καρδίτσας