Κύριε διευθυντά
Στο διάστημα της πολύμηνης διαπραγμάτευσης της κυβέρνησης με τα Σκόπια, σχετικά με το μελλοντικό τους όνομα, λέγεται κατά κόρον πως «μείζον δεν είναι το όνομα Μακεδονία όσο κάποια στοιχεία αλυτρωτισμού, όπως το σύνταγμα, η γλώσσα, τα αεροδρόμια και οι δρόμοι, οι ανδριάντες κ.ά.».
Σχετικά μ’ όλα αυτά, έχω τη γνώμη πως η παραπάνω άποψη είναι ένα λάθος. Γιατί, πρώτον: οι αλυτρωτικές τάσεις φιλόδοξων λαϊκιστών πολιτικών και ενός λαού, που χρόνια τον φόρτιζε μια έντονη και μεθοδευμένη προπαγάνδα, έχουν γίνει «έθος». Μια εικονική πραγματικότητα που μπορούν στην καθημερινότητά τους να τη συντηρούν και να εθίζονται, έστω και αν το σύνταγμα αλλάξει, το αεροδρόμιο μετονομαστεί και κατεβούν οι ανδριάντες από τα πάρκα, αλλά όχι και από την καρδιά τους. Δεύτερον: γιατί η θεσμοθέτηση του ονόματος «Βόρεια Μακεδονία», ως όνομα έθνους, θα κυκλοφορεί παντού, από τα γήπεδα ως τα «φόρα» της Ευρώπης, το ΝΑΤΟ, τον ΟΗΕ, και θα κυριαρχεί με κύριο χαρακτηριστικό όχι, ασφαλώς, το Βόρεια ή Ανω ή Κάτω, αλλά το Μακεδονία∙ ενώ, η όντως Μακεδονία, ως απλή επαρχία, θα αγνοείται και θα αφορά μόνο… κάποιους (όχι βέβαια «προοδευτικούς», αλλά «φασίστες»…) Ελληνες. Και το σημαντικότερο: τα Σκόπια αποκαλούμενα Μακεδονία –ή Βόρεια, ή Ανω, ή Δεξιά, ή Αριστερά ή, ή…– με πρόφαση την τάχα κοινή ονοματολογική «πατρότητα» και κάποιες αληθοφανείς θεωρίες, θα μπορούν να ισχυρίζονται πως «νομιμοποιούνται» να επιδιώκουν ό,τι τα συμφέρει από τη Νότια ή Κάτω ή, ή, ή … Μακεδονία. Γι’ αυτό, πιστεύω πως η όποια σύνθετη ονομασία που περιέχει τον όνομα Μακεδονία δημιουργεί ρωγμές οι οποίες, στο μέλλον, θα διευκολύνουν τα Σκόπια στο να προβάλλουν ως «νόμιμα» τα όποια τυχόν αλυτρωτικά τους σχέδια. Κλείνοντας, θα θύμιζα πως: σε θέματα εθνικά και μάλιστα φορτισμένα με το τεράστιο ειδικό ιστορικό βάρος που φέρει η Μακεδονία μας, η κατά παράφραση ρήση ότι «ανάγκα και οι (κυβερνήτες) πείθονται» δεν μπορεί να έχει ισχύ.
Βασιλης Χαρισης