Κύριε διευθυντά
Το κείμενο είναι του έτους 1882, αλλά τόσο επίκαιρο που δεν χρειάζεται καμιά εισαγωγή ή διευκρίνιση. Το παραθέτω άνευ σχολίων.
«ΑΙΩΝ» 22.9.1882. – Από τινος χρόνου κραυγαί κινδύνου ακούονται εκ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ, ηνωμένοι μετά θρήνων και πως εις απελπισμόν καταλήγουσαι. «Κινδυνεύει», κραυγάζουσιν, «ο ελληνισμός· προπαγάνδας ξένας, βουλγαρικαί, ρωμανικαί, αυστριακαί καταπολεμούσι τον ημέτερον εθνισμόν». Ευγνωμοσύνη οφείλεται εις τους αγρύπνους φύλακας του ημετέρου εθνισμού, διότι αγγέλουσιν τον κίνδυνον εις το πανελλήνιον. […] Μεγαλοποιούνται άρα γε οι κίνδυνοι προς εξέγερσιν του φρονήματος; Ημείς μάλλον πιστεύομεν, ότι τα αγγέλματα είναι αληθή και ότι, όπερ απευχόμεθα μεν, συνέβη όμως και εν πολλαίς άλλαις περιστάσεσιν, αι ενίοτε διατυμπανιζόμεναι ενέργειαι υπέρ των εθνικών συμφερόντων υπήρξαν κατά πολύ υποδεέστεραι. […] Η ευθύνη μεγίστη και δεν αποπλύνεται με εν «εκάμαμεν το χρέος μας», εν ενδεχομένη τινί εθνική απωλεία.
ΕΙΣ ΜΑΚΕΔΩΝ
και για την αντιγραφή Αντωνης Ν. Βενετης Μοναστηράκι Δωρίδος