Κύριε διευθυντά
Από τα Ψαρά. Ακούστε τα ονόματα των παιδιών του: Μιλτιάδης, Αριστείδης, Θεμιστοκλής και Νικόλαος! Αγιος της ελληνορθόδοξης πίστης μας ο τελευταίος, αλλά στο όνομά του έκρυβε τον πόθο του υπόδουλου γένους (Νίκη + Λαός!). Στα ονόματα τών εγγονών του είχαν προστεθεί ο Αλέξανδρος και ο Λεωνίδας!
Τι να σας λέω τώρα! Μετά το ολοκαύτωμα της Χίου από τους Τούρκους, ο Κανάρης πήρε εκδίκηση πυρπολώντας αύτανδρη τη ναυαρχίδα του τουρκικού στόλου στις 6 Ιουνίου 1822. Επειτα από χρόνια τον ρώτησαν: Δεν φοβήθηκες, ωρέ Κωσταντή, καθώς πλησίαζες με το πυρπολικό σου την τουρκική ναυαρχίδα με τους 2.500 αξιωματικούς και ναύτες να σε πυροβολούν στο σκοτάδι; Και ο Κανάρης απάντησε: Καθώς ξεκίνησα να τους ανατινάξω, έκανα τον σταυρό μου και είπα: Απόψε Κωσταντή θα πεθάνεις!
Κάπως έτσι κερδίζεται φίλοι μου η λευτεριά, και όχι με πολιτικές διαπραγματεύσεις και συνομιλίες «κορυφής». Σε λίγα χρόνια η Ελλάδα απέκτησε πρωτεύουσα, το Ναύπλιον.
Ποιος θα το πίστευε ότι αυτή η πόλη δεν διαθέτει, έπειτα από δύο σχεδόν αιώνες, οδό με το όνομα του Κωνσταντίνου Κανάρη, ούτε καν με το όνομα του αρχιστρατήγου του κατά ξηράν αγώνος Θεοδώρου Κολοκοτρώνη! Για τον τρισένδοξο Κανάρη, βρέθηκε ένα αγαλματίδιο λιλιπούτειων διαστάσεων που δωρίθηκε από κάποιον πλούσιο Ναυπλιώτη. Το άγαλμα αυτό κοσμούσε το σαλόνι, στο σπίτι του ανθρώπου αυτού, και το άφησε κληρονομιά να κοσμεί την αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου της γενέτειράς του. Ο τότε όμως δήμαρχος σκέφθηκε, μέχρι να στηθεί ένας αξιοπρεπής ανδριάντας του πυρπολητή, να τοποθετηθεί αυτό το μικρό χάλκινο αγαλματάκι στην παραλία της πόλης. Και τα χρόνια περνούσαν. Τι κι αν ο συγγραφέας του Αναπλιού και μεγάλος χιουμορίστας, ο φαρμακοποιός Θεόδωρος Κωστούρος, άφηνε κάθε πρωί ένα μπουκαλάκι γάλα να το πιει ο Κωσταντής μπας και μεγαλώσει. Τι κι αν αποφάσισε το κράτος να ανεγερθεί περιφανές μνημείο για τον ναύαρχο Κωνσταντίνο Κανάρη, τι κι αν ανατέθηκε κατόπιν πανελλήνιου διαγωνισμού η κατασκευή του σε καλλιτέχνη της πόλεως, τι κι αν σύμπας ο λαός ήτο θερμός συμπαραστάτης του έργου αυτού, 15 ολόκληρα χρόνια δεν στάθηκαν αρκετά για να πραγματοποιηθεί αυτή η υπόσχεση του επίσημου νεοελληνικού κράτους προς έναν ολόκληρο λαό, υπόσχεση αλλά και κυρίως υποχρέωση των ανθρώπων της εξουσίας προς την ιερή μνήμη ενός από τους πρωτεργάτες της Εθνεγερσίας. Προς τον άνθρωπο που στο άκουσμά του και μόνο, έτρεμε ολάκερη η τουρκιά.
Τώρα, στην κορύφωση της παρακμής, μεταφέρουν με πυραυλακάτους και φρεγάτες την καρδιά του, καθώς και την καρδιά ενός άλλου λιονταριού, του Ανδρέα Μιαούλη, και τα οστά της Μπουμπουλίνας Λασκαρίνας, με φανφάρες στα Ψαρά. Τα άγια λείψανα, κάποιοι φυγόστρατοι, ψοφοδεείς και λουφαδόροι, που αν ακουσθεί μια τουφεκιά θα τρέξουν να εξαφανισθούν.
Βόηθα μας, Θεέ, να περάσουμε κι αυτόν τον κάβο!
ΘΕΜΟΣ ΓΚΟΥΛΙΩΝΗΣ Οφθαλμίατρος Ναύπλιο