Κύριε διευθυντά
Σε άρθρο του στην «Καθημερινή» της 10ης Ιουλίου 2018 υπό τον τίτλο «Επανάσταση στην οδό Ξενοφώντος» ο Πάσχος Μανδραβέλης προχωρεί σε δύο κατάφωρα αναληθείς και συκοφαντικούς ισχυρισμούς.
Αρχικώς παρουσιάζει τον Γιώργο Καραμπελιά ως «χειροκροτητή» της «17ης Νοέμβρη» χωρίς να αναφερθεί έστω στοιχειωδώς στην έντονη και συστηματική αντίθεσή μου, ανοικτή και δημόσια με την τρομοκρατία, η οποία εν πολλοίς κατέστρεψε το εναλλακτικό κίνημα στην Ελλάδα· χωρίς καν να αναφερθεί στα δεκάδες άρθρα και βιβλία μου για το θέμα· χωρίς να αναφερθεί και ότι ακόμα και στο κείμενο προκήρυξης του 1976, στο οποίο παραπέμπει, η οργάνωση στην οποία ανήκα τοποθετούνταν ήδη αρνητικά απέναντι στην τρομοκρατία· και ότι ήλθαμε σε ανοικτή διαμάχη, μέσω κειμένων, με τη «17 Νοέμβρη» στην «Ελευθεροτυπία» στις αρχές της δεκαετίας του 1980.
Ο δεύτερος αναληθής ισχυρισμός του αφορά το ζήτημα της εξώσεως του «Αρδην» από την Ξενοφώντος 4, όπου υποστηρίζεται πως πρόκειται για προσωπική διαμάχη μου με τον ιδιοκτήτη του κτιρίου, αποκρύπτοντας την ευρύτερη συλλογική και κοινωνική διάσταση του ζητήματος. Η οποία και καταδεικνύεται από κείμενο συμπαράστασης που υπογράφουν πολλοί συμπολίτες μας, ανάμεσά τους και πρώην υπουργοί.
Κατανοώ την έντονη πολιτική και ιδεολογική αντίθεση μαζί μου, εξαιτίας του ότι συμμετέχουμε στα δύο ανταγωνιστικά ρεύματα που τέμνουν σήμερα την ελληνική κοινωνία. Εγώ σε εκείνο του δημοκρατικού πατριωτισμού. Ο κ. Μανδραβέλης σε εκείνο του εθνομηδενισμού, στο οποίο ενεργά πρωτοστατεί. Και το υπερασπίζει με όλα τα μέσα, ακόμα και αν συμπορεύεται με την τόσο «μισητή» για τον ίδιο κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ή με τους μπάχαλους των Εξαρχείων, που μόλις ενάμιση μήνα πριν κατέστρεψαν την προθήκη του βιβλιοπωλείου μας για πολλοστή φορά, διότι μας κρίνουν υπερβολικά εθνικιστές για τα γούστα τους. Δεν κατανοώ καθόλου όμως τους εκτός πάσης δημοσιογραφικής δεοντολογίας ψευδείς ισχυρισμούς με αφετηρία τις ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές μαζί μου.
Αν οι ιδιοκτήτες της Ξενοφώντος 4 επιχειρούν να επιτύχουν με όλων των ειδών τα τερτίπια να μας διώξουν από έναν πολιτικό χώρο, αυτός συμβάλλει από την πλευρά του –χωρίς να γνωρίζω τους λόγους, να τους υποθέσω μπορώ σε όλες τους τις διαστάσεις–, προσπαθώντας να με συκοφαντήσει με τη γκαιμπελική τακτική του. Διευρύνει μάλιστα το «Φίλιο» αμάλγαμα περί «τραμπούκων μακεδονομάχων», προσθέτοντας και ολίγη σάλτσα περί «τρομοκρατίας», με την οποία πορεύεται επί χρόνια.
Θα με εκπλήξετε, αν δημοσιεύσετε την απάντησή μου, όπως οφείλετε να πράξετε.
Γιωργος Καραμπελιας