Κύριε διευθυντά
Η αντίληψη που φαίνεται να διακρίνει μια σημαντική μερίδα του πολιτικού κόσμου, είναι ότι ο χώρος της πολιτικής γι’ αυτούς είναι ένας τόπος ευχάριστου περιπάτου και επίσης η επίλυση μάλλον των προσωπικών και οικογενειακών τους προβλημάτων, παρά η αντιμετώπιση και η επίλυση γενικότερων προβλημάτων και καταστάσεων. Ακόμα φαίνεται να μην τους απασχολεί αν, ως άτομα, διαθέτουν τις απαραίτητες ικανότητες για να αντιμετωπίσουν τη «στραβή» που μπορεί να τους συμβεί, κατά τη διάρκεια της θητείας τους. Συνήθως όμως έχουν το απαραίτητο θράσος να δικαιολογούν τον εαυτό τους για τα πάντα και ακόμα έχουν το «προσόν» της πλήρους έλλειψης πολιτικής ευαισθησίας, που σημαίνει την ανάληψη της πολιτικής ευθύνης, που έχει, κατά κανόνα, ως συνέπεια την παραίτηση. Ετσι, ας μου επιτραπεί να επαναφέρω μέρος της επιστολής μου που δημοσιεύθηκε στην «Κ» της 14.6.2014, μετά τον εκλογικό θρίαμβο της νυν κ. περιφερειάρχου Αττικής.
Εγραφα: «Για άλλη μια φορά η κραυγαλέα συνθηματολογία και οι βαρύγδουπες εκφράσεις κυριάρχησαν –μαζί με την πάντοτε παρούσα πόλωση– κατά την προεκλογική περίοδο, με πάντοτε απόντα τον ουσιαστικό διάλογο για τα προβλήματα της Περιφέρειας της Αττικής. Ετσι, ευειδής υποψήφια μας παρότρυνε να την ψηφίσουμε «για να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας!». Αλήθεια, μπορεί η ήδη εκλεγείσα περιφερειάρχης να μας εξηγήσει τι ακριβώς σημαίνει αυτό;».
Αντωνης Ν. Βενετης, Μοναστηράκι Δωρίδος