Κύριε διευθυντά
Πολύ ενδιαφέρον το άρθρο του κ. Αντ. Καμάρα που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα σας της 1/9/2018, σχετικά με την «αυξανόμενη επιρροή των τεχνοκρατών και πανεπιστημιακών της διασποράς». Συμφωνώ πλήρως με τον κ. Καμάρα – θεωρητικά.
Θεωρώ όμως ότι θα ήταν εξίσου ενδιαφέρουσα μια σε βάθος ανάλυση σχετικά με την κατά Καμάρα «επίδραση και αντιπαράθεση που προκαλεί η παρουσία τους στον δημόσιο βίο της χώρας», αφού βλέπουμε ότι παρουσιάζονται ελάχιστα παραδείγματα γενικής αποδοχής και πολλαπλά απόρριψης ή, εναλλακτικά, αποδοχής από ορισμένους Ελληνες και απόρριψης από πολύ περισσότερους – δυστυχώς. Κατά την άποψή μου η απάντηση θα μπορούσε να αναζητηθεί δυνητικά και, πιθανόν, αθροιστικά, στους παρακάτω παράγοντες:
Επειδή η παρουσία τους και το υψηλό επίπεδό τους καταδεικνύουν τη διαφορά τους από πολλούς (όχι όλους) τεχνοκράτες και πανεπιστημιακούς της Ελλάδας. Επειδή, δε, δέχονται το αξίωμα της «ελληνικής μοναδικότητας» που έχουμε πληρώσει τόσο ακριβά σε πολλούς τομείς και ιδιαίτατα στην Παιδεία. Επειδή οι περισσότεροι λειτουργούν σύμφωνα με τον δυτικό ορθολογισμό, με τη «δυτική ορθοδοξία» και αντίθετα από τις ελληνικές συνήθεις παθογένειες.
Επειδή, μη προσδοκώντας προσωπική ανέλιξη, αφού έχουν ήδη ανελιχθεί στο εξωτερικό, δεν υποκύπτουν στον πειρασμό να χαϊδεύουν αυτιά λαού, συναδέλφων και πολιτικών. Πράγματι, θεωρώ ότι μια ανάλυση ειδικότερου εμού (προφανώς και με ονομαστικά παραδείγματα) θα βοηθούσε πάρα πολύ στην κατανόηση των λόγων «απόρριψης» και, κυρίως, στην κατανόηση του τι έχει χάσει και του τι ακόμη χάνει η πατρίδα μας.
Γιαννης Βεζυρογλου, Θεσσαλονίκη