Κύριε διευθυντά
Δεχθείτε ως «Κ» τα θερμά συγχαρητήριά μου για την εξής προσφορά της: Διότι μετά την απώλεια του αείμνηστου Μιχάλη Κατσίγερα, έγκαιρα και συντονισμένα, δεν αφήσατε να περιέλθει στη λήθη το πρωτεϊκό και πολύτιμο έργο που κληροδότησε στην ελληνική κοινωνία με το αέναο παρανάλωμά του στη ρουμπρίκα «Ο Φιλίστωρ. – Χ Χρόνια πριν».
Η Μυρτώ Μιχ. Κατσίγερα, φυσικός γόνος και, ταυτόχρονα, πνευματικό τέκνο του ιδρυτού και επί συναπτές δεκαετίες ακάματου λειτουργού της, και ο Βασίλης Μηνακάκης, συνεχίζουν άξια την παράδοση που εκείνος δημιούργησε.
Το συμπέρασμα αυτό έχω βγάλει καθώς παρακολουθώ τακτικά τη δουλειά τους, από τότε που την ανέλαβαν. Και δεν σας το κρύβω ότι και στο παρελθόν υπήρξαν περιπτώσεις που ενθουσιάστηκα και ήθελα να τους συγχαρώ. Για ενδογενείς λόγους δεν το πραγματοποίησα.
Ευτυχώς για εσάς. Γιατί ήταν αρκετές οι φορές που οι επιλογές τους ενθουσίαζαν τον παρελθοντολογικό χαρακτήρα μου.
Δράττομαι, λοιπόν, σήμερα, της ευκαιρίας, γιατί οι προαναφερθέντες τροφοδότες των πνευματικών ενδιαφερόντων μου, στο φύλλο της 1ης Νοεμβρίου 2018, μου πρόσφεραν τη σπεσιαλιτέ των γεροντικών αναζητήσεών μου, την εκλεκτής ποιότητας –και συσκευασίας– κορτιζόνη των μεταφυσικών μεταπτώσεών μου. Τους ευχαριστώ θερμά για την προσφορά τους, έστω κι αν δεν την έκαναν αποκλειστικά για μένα. Ο καταναλώσας και ευχαριστών.
Επειδή το δημοσίευμα είναι σχετικά πρόσφατο, δεν υπάρχει ανάγκη για εκτεταμένη μεταφορά του. Το υπενθυμίζω συνοπτικά.
Αναγόταν στο σωτήριο έτος… 1599(!) και αναφερόταν στην έρευνα που έγινε για να βρεθεί ελεγείο γραμμένο από τον Σαίξπηρ, στην κηδεία του Σπένσερ.
Θα μου πείτε, κι εσείς και οι αναγνώστες σας: τι δουλειά έχεις εσύ ο έσχατος Ελλην ανάμεσα στους μεγάλους Αγγλους ποιητές εκείνης της εποχής;
Καμιά. Το ομολογώ με περίσκεψη, με αιδώ. Εδώ και τώρα.
Αλλος είναι ο λόγος του διαβήματός μου. Ισως παράλογος και εγωιστικός. Ο κυρίαρχος λαός των αναγνωστών αποφασίζει επ’ αυτού.
Εγώ μια χάρη, ένα ρουσφέτι θέλω να ζητήσω από τον Μιχάλη Κατσίγερα, στη μνήμη της φιλίας που μας συνέδεε.
Επειδή, λοιπόν, έχω γράψει ένα ανάλογο επιτύμβιο, δεν θα ήθελα ύστερα από 419 χρόνια –τόσα έχουν περάσει από την κηδεία του Σπένσερ– να βάλω σε μπελάδες τους ερευνητές-μελετητές επιτυμβίων. Μιχάλη να το κλασάρεις και να το πρωτοκολλήσεις. Αυτό μόνο σου ζητώ.
ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ
Ο τάφος μου έμεινε
το μόνο μου έρεισμα
αφού στη ζωή δεν απέκτησα
δικό μου διαμέρισμα
(2012)
Πέτρος Κυπριωτελης, Συνταξιούχος δημοσιογράφος, Παγκράτι