Kύριε διευθυντά
H συμφωνία Τσίπρα – Ιερvωνύμου κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση. Η Εκκλησία είχε εναγκαλιστεί το Κράτος σε σημείο να προκαλούνται δυσάρεστοι συνειρμοί ακόμη και με τη χώρα των αγιατολλάχ. Αν δεις τι είδους καταπίεση υπάρχει εκεί, θ’ αναφωνήσεις ζήτω ο σάχης! Μια ευρωπαϊκή χώρα, αντίθετα, δεν μπορεί να έχει θεοκρατικό σύστημα εξουσίας. Στην Ελλάδα υπάρχει το παράδειγμα της δικτατορίας, στη διάρκεια της οποίας ένας άλλος Ιερώνυμος –εν αντιθέσει με τον σημερινό– ευτέλισε την Εκκλησία προσκυνώντας τους δικτάτορες.
Επιπλέον, είδαμε έκπληκτοι στην αυγή του 21ου αιώνα λάβαρα στους δρόμους και στα μπαλκόνια με αφορμή το θέμα των ταυτοτήτων και ακούσαμε άναυδοι περί Δεξιάς του Κυρίου, υπονοώντας συγκεκριμένο πολιτικό χώρο. Αν είναι δυνατόν! Επειδή θυμάμαι με θλίψη τα αυτοκόλλητα Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών πάνω στο χώρισμα πίσω από τον οδηγό στα σαράβαλα αστικά λεωφορεία της εποχής, όπως και το υποχρεωτικό κατηχητικό και τους εκκλησιασμούς με την παρουσία του Σιώρη –τότε υπουργού Παιδείας και εμπόρου σαρδέλας–, γνώμη μου είναι πως η Εκκλησία κερδίζει μόνο με τη θρησκευτική ουδετερότητα του Κράτους. Την όποια θετική συμβολή της στην πορεία του Ελληνισμού την έχει καταγράψει η Ιστορία. Κορυφαίο παράδειγμα, ο μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος. Και πολλοί άλλοι πριν απ’ αυτόν και μετά απ’ αυτόν.
Σπυρος Γιακουμακης