Κύριε διευθυντά
Μία λύση για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, υποτίθεται χωρίς διάλυση της Βουλής, προτείνει ο κ. Ν. Κοτζιάς («Κ» 25/11/18). Η πρόταση όμως περιέχει μία αντίφαση: «Σύμφωνα με την πιο πρόσφατη πρόταση, αν η Βουλή δεν κατορθώσει να εκλέξει Πρόεδρο, τότε αντί να διαλυθεί, προκηρύσσονται νέες βουλευτικές εκλογές και προχωρά η εκλογή Προέδρου…». Δεν αντιλαμβάνομαι πώς θα προκηρυχθούν νέες βουλευτικές εκλογές χωρίς να διαλυθεί η Βουλή.
Ωστόσο, στο διά ταύτα, η πρόταση έχει ενδιαφέρον. «Η πρότασή μου… είναι η δημιουργία ενός “ειδικού θεσμού εκλογής Προέδρου”, με τη συμμετοχή (α) όλων των βουλευτών, (β) εκπροσώπων των Περιφερειών ίσο με το 1/3 του αριθμού των βουλευτών, (γ) εκπροσώπων των δήμων, ίσο με το 1/3 του αριθμού των βουλευτών και (δ) 101 πολιτών που θα προκύπτουν από κλήρωση στη βάση της ειδικής ελληνικής παράδοσης και ιδιαίτερα εκείνης της αθηναϊκής δημοκρατίας. Το σώμα αυτό, οι αριθμοί είναι ενδεικτικοί, θα έχει 601 μέλη…». Νομίζω πως μπορεί να λείψει η (δ) περίπτωση. Θα είναι αρκετοί οι 500 ή, αν πρέπει περιττός αριθμός, 501 εκλέκτορες (300 βουλευτές, 100 εκπρόσωποι δήμων, 101 εκπρόσωποι περιφερειών). Στον πρώτο γύρο εκλέγεται ο Πρόεδρος με 350 ψήφους, στον δεύτερο γύρο με 300 ψήφους και στον τρίτο γύρο με 251 ψήφους.
Το λαϊκό στοιχείο, πέραν των βουλευτών, περιέχεται στους εκπροσώπους των περιφερειών και των δήμων. Εκεί η επιλογή μπορεί να γίνει ανάμεσα στους δημοτικούς, στους κοινοτικούς και στους περιφερειακούς συμβούλους. Η πρόταση του κ. Ν. Κοτζιά «(δ) από κλήρωση» μου φαίνεται μάλλον δύσκολο να πραγματοποιηθεί.
Ιορδανης Β. Παπαδοπουλος, Μαθηματικός – νομικός, Κόκκινο Λιμανάκι Ραφήνας