Κύριε διευθυντά
Διάβασα στην «Καθημερινή» της 6-3-2019 την είδηση ότι επιτέλους βρέθηκε χώρος για να τοποθετηθεί το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Αθήνα. Τον Μέγα Αλέξανδρο τον όρισαν αρχιστράτηγό τους οι Ελληνες στο δεύτερο συνέδριό τους στον Iσθμό της Κορίνθου, στην προσπάθειά τους να αποκρούσουν μια για πάντα τους Πέρσες. Στο στράτευμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου συμμετείχαν οι Αθηναίοι πολεμισταί. Μετά τη μάχη του Γρανικού, ο Αλέξανδρος έστειλε λάφυρα στους Αθηναίους και μια επιγραφή για την Ακρόπολη που έγραφε «Αλέξανδρος Φιλίππου και οι Ελληνες πλην Λακεδαιμονίων…».
Δύο αιώνες από τη σύσταση του νέου ελληνικού κράτους δεν έχει επανατοποθετηθεί αυτή η επιγραφή στην Ακρόπολη και δεν έχει τοποθετηθεί ένα άγαλμα του μεγάλου στρατηλάτη στην Αθήνα. Στους Σλάβους των Σκοπίων ο Αλέξανδρος δεν έστειλε τίποτα, γιατί δεν ήταν τότε εκεί και δεν τους ήξερε. Εντούτοις στα Σκόπια όλα «θυμίζουν» Μέγα Αλέξανδρο. Αυτή η επιγραφή και ο όρκος του Μεγάλου Αλεξάνδρου θα έπρεπε να υπάρχουν στα βιβλία της Ιστορίας και στα μουσεία μας.
Το αποκορύφωμα της ντροπής μας είναι αυτό που γράφεται στο τέλος της είδησης, ότι τα έξοδα της τοποθέτησης του γλυπτού καλύφθηκαν από την οικογένεια του καλλιτέχνη. Αίσχος! Ο καλλιτέχνης ξόδεψε χρόνο και χρήμα για να δημιουργήσει και να δωρίσει το γλυπτό στον δήμο και ο δήμος τού ζητάει να βάλει και τα έξοδα της τοποθέτησής του! Ντροπή σε όλους μας. Αυτή και μόνο η είδηση αποδεικνύει πόσο ανάξιοι είμαστε.
Βασιλειος K. Νικολετος, Αθήνα
Το «ποινολόγιο» και η αξία της ζωής
Κύριε διευθυντά
Ούτε ένας στη φυλακή για τους 100 νεκρούς; Αυτό –δυστυχώς– είναι το συμπέρασμα, μιας και ο Ποινικός Κώδικας είναι διάτρητος από αλλαγές των τελευταίων 40 ετών που είναι όλες υπέρ των κατηγορουμένων και, φυσικά, εις βάρος της πολιτικής αγωγής. Οι νέες διατάξεις, όμως, είναι εξοβελιστέες στον νομικό μας πολιτισμό και πλήττουν βάναυσα το περί δικαίου αίσθημα, αφού και οι συγγενείς των θανόντων έχουν τη δίκαιη απαίτηση να δουν τους ενόχους στη φυλακή. Παρά το γεγονός ότι το εισαγγελικό πόρισμα είναι άριστο, θεωρείται επιεικές. Ευελπιστούμε πως ο ανακριτής θα ζητήσει την άσκηση συμπληρωματικής ποινικής δίωξης για ανθρωποκτονία με ενδεχόμενο δόλο (κακούργημα). Φυσικά, το ζητούμενο είναι να μπορεί να σταθεί στο ακροατήριο. Δυστυχώς, δεν βοηθά τους συγγενείς των θυμάτων ο νομολογιακός οδηγός της υπόθεσης με τις φωτιές στην Ηλεία το 2007 με τους δεκάδες νεκρούς. Τότε ο νομάρχης και ο δήμαρχος είχαν καταδικαστεί με ποινή 40 ετών. Ομως η έκτιση των ποινών περιοριζόταν μόλις στα 10 χρόνια (94 παρ. 1ΠΚ). Η ποινή μετατράπηκε σε χρήμα και οι δύο κατηγορούμενοι δεν έμειναν ούτε μία ημέρα στη φυλακή αφού πλήρωσαν το ευτελές ποσό των 36.500 ευρώ. Αλίμονο εάν ο νομοθέτης-πολιτεία κοστολογεί με αυτό το ποσό την αξία της ανεκτίμητης ανθρώπινης ζωής. Οθεν, αβίαστα συνάγεται το συμπέρασμα ότι επιβάλλεται κατεπειγόντως αλλαγή στα άρθρα του Π.Κ. που αντιβαίνουν στο περί δικαίου αίσθημα. Τι θα έλεγε άραγε ο Ελληνας νομοθέτης εάν γνώριζε ότι για μια απλή ψευδορκία διάσημος συγγραφέας στην Αγγλία εξέτισε την ποινή των τεσσάρων ετών χωρίς έκπτωση μιας ημέρας. Ποιες άραγε κυρώσεις θα έπρεπε να επιβληθούν στους αρμοδίους του υπ. Δικαιοσύνης που τα τελευταία 10 χρόνια βρίσκονται σε ανατολίτικο λήθαργο και δεν προασπίζουν νομοθετικά τα θύματα των κακουργημάτων. Τέλος, όσον αφορά τη δικογραφία για τις ευθύνες κυβερνητικών στελεχών που έχει διαβιβαστεί –εδώ και καιρό– στη Βουλή, βρίσκεται σε ακινησία. Γιατί άραγε; Για όλα τα ανωτέρω, αναμένω με ενδιαφέρον την απάντηση του υπουργού Δικαιοσύνης.
Γεωργιος Τρανταλιδης, Δικηγόρος Πειραιάς