Kύριε διευθυντά
Ο Γεώργιος Παπανδρέου, όντας έντιμος πολιτικός, πριν προσφύγει στο ΔΝΤ, τον Μάιο του 2010, είχε τη διαβεβαίωση του τότε διευθυντή του Ταμείου Ντομινίκ Στρος Καν για γενναίο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους. Εως και 50%! Αυτό προφανώς δεν άρεσε στους πιστωτές, κι έτσι, γνωστή ούσα η αδυναμία του ανδρός στο «ασθενές φύλο», βρέθηκε τυχαία(;) στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του στη Νέα Υόρκη μια υπηρέτρια. Η συνέχεια γνωστή. Καταγγελία, σύλληψη στο αεροπλάνο, παγκόσμιος διασυρμός, παραίτηση, πολιτικός θάνατος. Ακου λέει «κούρεμα» 50%! Τι είναι ο ελληνικός λαός για να μη γίνει «πειραματόζωο»; Σαν την ηττημένη Γερμανία μήπως είναι, που της χάρισαν (1953) τα χρέη, αφού πρώτα αυτή ρήμαξε το σύμπαν στην Ευρώπη και όχι μόνο; Οχι, ασφαλώς όχι. Ο ελλληνικός λαός έπρεπε να υποφέρει! Ετσι επελέγη η σκληροπυρηνική Κριστίν Λαγκάρντ. Ο Γεώργος Παπανδρέου βρέθηκε παγιδευμένος. Αν και ο ίδιος επιθυμούσε ήπιες περικοπές, άλλοι δεν τις ήθελαν. Αντιθέτως, ως άλλα βαμπίρ ήθελαν «αίμα»! Είδε κι απόειδε ο άνθρωπος και πρότεινε δημοψήφισμα για τη συνέχιση ή μη στο μνημόνιο. Ο Σαρκοζί τον πέρασε από χίλια μύρια κύματα «καλών λόγων». Η Μέρκελ πανικοβλήθηκε. Εδώ ήταν εύκολο να βρεθεί ο «Πήλιος Γούσης». Τον καθαίρεσαν! Τον πρωθυπουργό του 44%! Η συνέχεια γνωστή. Το αυτό περί εντιμότητας και σεβασμού στο δημόσιο χρήμα ισχύει και για τον τότε αντιπρόεδρό του Θ. Πάγκαλο παρά το δηκτικό χιούμορ που τον διακρίνει. Ηταν εμπόδια κι έπρεπε να φύγουν από τη μέση.
Σπυρος Γιακουμακης