Κύριε διευθυντά
Διάβασα πρόσφατα ότι ο κ. Κυρ. Μητσοτάκης αντιπαρέβαλε τον κ. Πέτρο Κόκκαλη με τον προτεινόμενο από τη Ν.Δ. κ. Στέλιο Κυμπουρόπουλο. Στη μια πλευρά η διαπλοκή και στην άλλη ένα παιδί που ξεπερνώντας κάθε εμπόδιο που του έβαλε η φύση, διέπρεψε. Ας ξεκινήσουμε από το ηχηρό όνομα που ταυτίζεται ως όνομα με τη διαπλοκή, παρότι δεν έχει εμπλακεί στις δραστηριότητες της οικογένειας. Αυτή η «διαπλοκή» λοιπόν σήμερα ηγείται υγιών εταιρειών –ανάμεσα στις λίγες πλέον που έχουν απομείνει υγιείς– στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη. Και για να το πω πιο λαϊκά, χιλιάδες νέοι υψηλού μορφωτικού επιπέδου τρώνε «ψωμάκι» σήμερα από τις εταιρείες της «διαπλοκής». Επειδή λοιπόν τα σημερινά αναθέματα μπορεί να είναι αυριανές «λακκούβες», να θέσω το εξής ερώτημα: Ο κ. Μητσοτάκης, πιθανότατα επικεφαλής της αυριανής κυβέρνησης, έχει αναλογιστεί σε πόσους τομείς του δημόσιου τομέα θα βρει ενδεχομένως αύριο μπροστά του αυτές τις εταιρείες σαν μοναδικό, καλύτερο ή συμφερόμενο προμηθευτή; Τι θα κάνει; Θα πει, «λάθος έκανα, ήταν καλοί τελικά», ή θα τιμωρήσει τους «διαπλεκόμενους αποστάτες», τιμωρώντας και τους εργαζόμενους σε αυτούς; Συνεχίζοντας, να ρωτήσω και κάτι άλλο: Γιατί στην απέναντι πλευρά έπρεπε να μπει το όνομα του κ. Κυμπουρόπουλου; Δεν είναι αυτό λαϊκισμός; Με αυτόν τον τρόπο θα αλλάξει η νοοτροπία του παρελθόντος; Κλείνοντας να διευκρινίσω ότι δεν μιλώ ως συμπαθών κάποιου κόμματος. Μιλώ ως ψηφοφόρος που βλέπει ότι η γλώσσα πάλι αρχίζει να «φαλτσάρει». Πολλοί, πάρα πολλοί στον πολιτικό στίβο φέρουν ένα όνομα, με παρελθόν καλό, κακό ή αμφισβητούμενο και μέρος της επιτυχίας ή της αποτυχίας είναι και αυτό το όνομα.
Ας προσέχουμε λοιπόν λίγο γιατί οι αναποφάσιστοι είναι αρκετοί, είναι ίσως οι πιο ώριμοι ψηφοφόροι και είναι αναποφάσιστοι όχι μόνον εξαιτίας της τελευταίας 4ετίας, αλλά και της 20ετίας που ξετυλίγεται πίσω από αυτήν.
Ιφιγενεια Λαριντζακη