Κύριε διευθυντά
Στο φύλλο της 06-04-2019 απογευματινής αριστερής εφημερίδας, δημοσιεύθηκε εκτενές κείμενο συνεργάτη της, υπό τον τίτλο «Η κατοχική προπαγάνδα στον ελληνικό Τύπο», όπου αναφέρεται, εξακολουθητικά, στην κατά την Κατοχή κυκλοφορούσα εφημερίδα με τον τίτλο της «Καθημερινής», χωρίς πουθενά να μνημονεύεται, έστω ως υποσημείωση, για λόγους στοιχειώδους ιστορικής δεοντολογίας και εντιμότητας, ότι η «Κ» της Κατοχής δεν έχει ουδεμία σχέση με την εφημερίδα που ίδρυσε ο μεγάλος δημοσιογράφος Γεώργιος Αγγ. Βλάχος. Το αποσιωπούμενο γεγονός οδηγεί τον, αμύητο των δίσεκτων εκείνων χρόνων, αναγνώστη στο να σχηματίσει μια ολωσδιόλου στρεβλή εικόνα για την εφημερίδα σας και την ιστορία της, με ό,τι αυτό συνεπάγεται εάν τούτο ενταχθεί στη σήμερον επιχειρούμενη απαξίωση των ΜΜΕ, για προφανείς μικροπολιτικούς λόγους.
Επ’ αυτού, λοιπόν, θα μου επιτραπεί να υπενθυμίσω ότι με την είσοδο των Γερμανών στην Αθήνα, ο Γεώργιος Βλάχος εγκατέλειψε αμέσως την «Καθημερινή» και στη συνέχεια συνελήφθη από τους Γερμανούς και κλείστηκε στις ναζιστικές φυλακές. Αποτέλεσμα των κακουχιών που υπέστη σε αυτές ήταν βαρύτατος κλονισμός της υγείας του, με συνέπεια τον πρόωρο θάνατό του σε ηλικία μόλις 65 ετών (1951).
Οι Γερμανοί ουδέποτε συγχώρησαν τον Γεώργιο Α. Βλάχο για την περίφημη ανοικτή επιστολή του (08-03-1941) προς τον Αδόλφο Χίτλερ, όπου ο ιδρυτής της εφημερίδας σας, με το άρθρο αυτό, γραμμένο σε δραματικό ύφος αντάξιo της ιστορικής στιγμής, άσκησε εμφανή ψυχολογική επίδραση στο μαχόμενο έθνος.
Το τελευταίο άρθρο του Γ.Α.Β. εγράφη στις 14-04-1941 υπό τον τίτλο «ΑΙ ΩΡΑΙ, ΑΙ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ». Αξίζει να αναφερθεί πως κλείνει το άρθρο αυτό απευθυνόμενο προς τους Γερμανούς: «Ημείς τους περιμένουμε και ας το γνωρίζουν. Βαστούμε καλά».
Η εφημερίδα επανεκδόθηκε, υπό τη διεύθυνση του μεγάλου ιδρυτού σας, την 01-02-1945, όπου δημοσιεύεται το πρώτο άρθρο του Γ.Α.Β. μετά την Κατοχή, υπό τον τίτλο «Τρία χρόνια», όπου σε αυτό ο κορυφαίος δημοσιογράφος παρουσιάζει τις αξιώσεις του έθνους, που θα προβληθούν στο Συνέδριο Ειρήνης. Ακριβώς αυτή η στάση του ιδρυτού σας οδήγησε στην επανέκδοσή της, με τον προπολεμικό ιστορικό τίτλο της, κάτι που δεν συνέβη με την περίφημη γαλλική εφημερίδα Les Temps, που λόγω της στάσης της υπέρ του καθεστώτος του στρατάρχη Πετέν διεκόπη μετά τον πόλεμο η έκδοσή της, πράγμα που ανάγκασε τον στρατηγό Ντε Γκωλ, για να αναπληρώσει το κενό, να οδηγηθεί στην απόφαση της έκδοσης της Le Monde με πρώτο διευθυντή της τον διάσημο δημοσιογράφο Μπεβ-Μερύ.
Κλείνοντας, θέλω να τονίσω ότι η «Ψευτοκαθημερινή» της Κατοχής ουδεμία σχέση έχει με την «Κ» και κάθε συσχετισμός μαζί της είναι ιστορικά, αλλά και ηθικά, απαράδεκτος και ανεπίτρεπτος.
Ιωάννης Κ. Θεοδωροπουλος, Δικηγόρος