Κύριε διευθυντά
Δεν υπάρχει χρονιά που να μη βεβηλωθεί κάποιο μνημείο Ολοκαυτώματος των Εβραίων εδώ στην πατρίδα μας. Δυστυχώς, η κοινωνία θέλει πάντοτε να φορτώνει σε αποδιοπομπαίους τράγους τις ευθύνες της. Στην αρχαιότητα, οι αποδιοπομπαίοι τράγοι ήταν οι Ελληνες. Ο Λατίνος ποιητής λέει στα γράμματά του πως, «όταν οι βασιλιάδες κάνουν βλακείες, πάντοτε οι Ελληνες είναι εκείνοι που τρώνε τις ξυλιές». Αιώνες τώρα, αλλά και σήμερα κατηγορούν τους Εβραίους, γιατί βρίσκονται πάντα στην εμπροσθοφυλακή του πολιτισμού, γιατί είναι οι φρουροί των Θερμοπυλών σε κάθε γενιά. Στην πατρίδα μας, εδώ στην Ελλάδα, ο ιουδαϊκός χαρακτήρας των Εβραίων, ως προς το θρησκευτικό τους πιστεύω, είναι αρκετά έντονος, αλλά παρά ταύτα έχουν ενσωματωθεί στο έθνος και η εθνική ιστορία δεν είναι κατά κανέναν τρόπο κλειστή για τον εβραϊσμό της Ελλάδος, χωρίς αυτό να αποκλείει το έντονο ενδιαφέρον για το Ισραήλ. Ποιος Ελληνας της Αμερικής, της Αυστραλίας, της Αγγλίας, της Γαλλίας και οπουδήποτε στον κόσμο δεν ενδιαφέρεται για την Ελλάδα;
Υπάρχει ένα πολύ εύγλωττο παράδειγμα: Κάθε χρόνο στην Ελλάδα τιμάται η μνήμη του Εβραίου συνταγματάρχη Μαρδοχαίου Φριζή, ο οποίος έπεσε στο πεδίο της τιμής, εξασφαλίζοντας στην Ελλάδα και στον ελεύθερο κόσμο την πρώτη συμμαχική νίκη κατά του Αξονα.
Μπορεί σήμερα η εβραϊκή παρουσία στην Ελλάδα να είναι πολύ μικρή, μετά τον αφανισμό δεκάδων χιλιάδων ομοθρήσκων από τους Γερμανούς ναζί, όμως η εθνική παρουσία μας είναι τόσο έντονη, όσο και των Ελλήνων χριστιανών. Και η λύπη μας είναι αφάνταστα μεγάλη όταν βλέπουμε να βεβηλώνονται τα μνημεία των νεκρών αδελφών μας.
Η κλασική Ελλάδα μάς κληροδότησε μια πλούσια πνευματική δημιουργία, που με δυσκολία ο ανθρώπινος νους μπορεί να αγκαλιάσει. Η αρχαία Ελλάδα χάραξε μια σημαντική γραμμή για τη συνένωση της ανθρωπότητας, διά της παιδείας. Τα φαινόμενα της καταστροφής των εβραϊκών μνημείων αμαυρώνουν το ελληνικό πνεύμα. Λυπάμαι αφάνταστα.
Ιακωβος Φριζης