Κύριε διευθυντά
Αν αποδεχόμαστε τη θέση ότι η διάταξη του άρθρου 16 του Συντάγματος πρέπει να αναθεωρηθεί, ώστε να επιτραπεί η ίδρυση μη δημόσιων πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, δεν μπορούμε εν ταυτώ να υποστηρίζουμε ότι η ίδρυση νέων πανεπιστημιακών σχολών είναι προβληματική καθ’ αυτή. Η αναθεώρηση του άρθρου 16 πάει χέρι χέρι με την ίδρυση νέων σχολών στον ελλαδικό χώρο, επομένως και με τη διεύρυνση του πλήθους των φοιτητών που (θα) σπουδάζουν στην τριτοβάθμια.
Αλλωστε, λόγος για επίλυση του ζητήματος μέσω των μηχανισμών της αγοράς δεν μπορεί να γίνει εν προκειμένω. Η ζήτηση για τριτοβάθμια εκπαίδευση στην Ελλάδα έχει προ πολλού υπερβεί το κοινωνικά άριστο, σε μια ανορθολογική αντίληψη που έχει διαμορφωθεί και θεωρεί αυτονόητη την απόκτηση ορισμένου πτυχίου (ακόμη και χωρίς κάποια επαγγελματική προοπτική ή φιλοδοξία). Ωστόσο, η κριτική που ασκείται στην ίδρυση νέων τμημάτων από το κράτος ουδέποτε προβλήθηκε με αυτό το περιεχόμενο στην αναθεώρηση του άρθρου 16. Συνεπώς, το πρόβλημα δεν είναι η ίδρυση των νέων τμημάτων.
Το αληθινό πρόβλημα είναι ότι οι εκάστοτε πολιτικές κινήσεις δεν εντάσσονται σε κάποιο μακροπρόθεσμο σχεδιασμό. Οι επιλογές είναι σπασμωδικές και περιπτωσιολογικές, όμως και ο αντίλογος, όταν υφίσταται, υιοθετεί το ύφος τους. Το δύσκολο στον δημόσιο διάλογο είναι να αντισταθούμε στο επίκαιρο. Χρειαζόμαστε απαραιτήτως ένα όραμα και έναν στόχο, επί του οποίου θα μπορούμε να αξιολογούμε τη συνεκτικότητα των εκάστοτε επιλογών, ώστε να μπορούμε να περάσουμε στη συζήτηση για τη σκοπιμότητά τους. Διαφορετικά, θεωρούμε ότι υπερασπιζόμαστε κεκτημένα σε έναν κόσμο που ενίοτε έχει ήδη δρομολογήσει την τύχη τους.
Αθανασιος Πεφτινας, Ασκούμενος Δικηγόρος