Κύριε διευθυντά
Η «ελίτ και οι πολλοί», ένα ξεπερασμένο και φανατικό σλόγκαν –για να δημιουργήσει πρόσθετες πολιτικές οξύτητες– προτάσσεται από καιρό από τον ΣΥΡΙΖΑ, ιδίως δε τώρα προεκλογικά, με την ελπίδα για τον κ. Τσίπρα να βαθύνει μια ταξική αντιπαράθεση που θέλησε, όπως ήλπιζε εκείνος, να εκμεταλλευτεί εκλογικά.
Τα βιώματα των ακραίων απολυταρχικών κομμάτων τόσο της Αριστεράς όσο και της Δεξιάς είναι αδύνατον να ξεπεράσουν τις ιδεοληψίες όταν συνεχίζουν να ακολουθούν πιστά ξεπερασμένες κατά πολύ απόψεις των «προφητών» που τους εμπνέουν, χωρίς να κάνουν, όπως τα αριστερά κόμματα σε άλλες χώρες, την απαιτούμενη αυτοκριτική.
Είναι αναμφίβολο ότι στη χώρα μας υπάρχει μια πραγματική ελίτ και αυτοί που την απαρτίζουν είναι Ελληνες που διακρίθηκαν τόσο εδώ όσο και στο εξωτερικό, που διαπρέπουν σε διάφορους τομείς, τόσο στον επιστημονικό όσο και στον επιχειρηματικό τομέα. Παρ’ όλα αυτά, πρέπει να ομολογηθεί ότι υπήρξαν περιπτώσεις που ορισμένοι οι οποίοι ανήκαν σε αυτή την προνομιούχα τάξη δεν έδωσαν παραδείγματα ηγεσίας, δίνοντας ηθικά ερείσματα εναντίον τους.
Κατά τον ΣΥΡΙΖΑ, ελίτ σημαίνει την εκμετάλλευση και καθυπόταξη του λαού από μια μειονότητα που εκπροσωπεί το κεφάλαιο –ελληνικό και ξένο– υπηρετώντας τα ξένα μονοπώλια.
Βγαίνοντας όμως από την αφάνεια και θέλοντας να εξασφαλίσει πόρους για την επιβίωση, στράφηκε στην «ελίτ» και τη μετέτρεψε, με τη βοήθεια αμφιβόλου προέλευσης επιχειρηματιών, συνδεδεμένων στενά με το επιτελείο του Μαξίμου, σε μια «τάξη» υπέρ των κομματικών του συμφερόντων.
Γ. Μελισσινος