Κύριε διευθυντά
Σάλο προκάλεσε στα ευαίσθητα στρώματα των κοινωνιών της Νότιας Ευρώπης η πομπώδης δήλωση του προέδρου του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ, ο οποίος μιλώντας για τα χρέη των νοτίων χωρών της Ευρωζώνης είπε: «Δεν μπορείς να σπαταλάς τα χρήματά σου στα ποτά και σε γυναίκες και μετά να ζητείς αλληλεγγύη». Η απάντηση του τέως Ιταλού πρωθυπουργού Ματέο Ρέντσι ήταν ενδεικτική της προσβολής που αισθάνθηκε ο ίδιος για τον λαό του: «Αν ο κ. Ντάισελμπλουμ θέλει να προσβάλει τον λαό της Ιταλίας, να το κάνει σ’ ένα μπαρ, από αυτά που συχνάζει, όχι χρησιμοποιώντας τον θεσμικό του ρόλο». Κατά την άποψή μου, μία συλλογική εξύβριση έχει πολύ μεγαλύτερη απαξία από μία αντίστοιχη κοινωνική. Μία μεταξύ δύο προσώπων εξύβριση μπορεί και να οφείλεται σε δικαιολογημένα αίτια. Μία ομαδική εξύβριση είναι μια καθαρά ρατσιστική εκδήλωση, πόσο μάλλον όταν προέρχεται από έναν ανώτατο αξιωματούχο της Ευρωζώνης που παίζει το παιχνίδι: εμείς οι καλοί οι βόρειοι Ευρωπαίοι, εσείς οι τεμπέληδες οι νότιοι που χαλάγατε τα λεφτά σας σε γυναίκες και μπουζούκια… Ωστε έτσι λοιπόν οι γυναίκες του Νότου είναι β΄ ή και γ΄ κατηγορίας και το μόνο που ξέρουν είναι να σπαταλούν τα χρήματα των Ελλήνων. Είναι τυχερός ο κ. Ντάισεμπλουμ που δεν πρόλαβε να πει αυτές τις κουβέντες ενόσω ζούσε η Μελίνα. Για να του απαντήσει στη γλώσσα που καταλαβαίνει: «Εγώ και άλλες γυναίκες του Νότου, όταν εσύ έπαιζες ακόμη με τα παιχνιδάκια σου, βάλαμε μπροστά τα στήθη μας και αγωνιστήκαμε για να πέσει η χούντα στη χώρα μας». Γι’ αυτό το καλύτερο που έχεις να κάνεις, κ. Ντάισελμπλουμ, είναι να ζητήσεις ταπεινά συγγνώμη.
Στυλιανος Παπαγεωργιου – Γονατας, Αν. Καθηγητής Ποινικού Δικαίου ΔΠΘ – Δικηγόρος