Κύριε διευθυντά
Διάβασα στην «Καθημερινή» (2/7/2019) ότι στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών δύο «drag queen» (σε απλά ελληνικά τραβεστί, δηλαδή άνδρες που ντύνονται και βάφονται γυναικεία, αυτό που η ψυχιατρική ονομάζει παρενδυσία) διάβασαν παραμύθια (αναλόγου στυλ) και συνομίλησαν… ενημερωτικά με παιδιά σε μια ειδική προς τούτο εκδήλωση, με θέμα την αποδοχή της «διαφορετικότητας» (= πώς να γίνετε κι εσείς σαν και μας…). Εύγε, και εις ανώτερα! Φαντάζομαι ότι σε ένα θερμό επεισόδιο με τους γείτονες στο μέλλον θα αντιπαρατάξουμε «βασίλισσες» με μοβ και γαλάζια φορέματα, και ό,τι ήθελε προκύψει.
Δεν θέλω να σχολιάσω περισσότερο την εκδήλωση και τους διοργανωτές της. Αναρωτιέμαι ωστόσο ποιες θα ήταν οι αντιδράσεις των Μέσων αν π.χ. δύο ιερείς μάζευαν παιδιά και τους διάβαζαν βίους αγίων ή αν δύο μοναχές οργάνωναν μια σύναξη μικρών κοριτσιών και τους διηγούνταν ιστορίες από το Γεροντικό και τους μιλούσαν για εγκράτεια και μοναχική ζωή. Στο κάτω κάτω, μιαν άλλη διαφορετικότητα θα παρουσίαζαν τέτοιες εκδηλώσεις, η οποία δεν σχετίζεται με εκτροπές από το φυσιολογικό αλλά με συνειδητή επιλογή ενός τρόπου ζωής έξω από τον κοσμικό, με πρότυπο και κριτήριο την αγιότητα. Αλλά ξέχασα: αυτά είναι «σκοταδισμός» και «μεσαίωνας». Θα δεχόταν άραγε ποτέ ένα μεγάλο φεστιβάλ τέχνης (όπως των Αθηνών) να περιλάβει τέτοιες απόπειρες στο πρόγραμμά του;
Αντωνης Παπαγιαννης, Ιατρός, Θεσσαλονίκη