Η Δούκισσα, ο λήσταρχος και οι γενναίοι χωρικοί

Η Δούκισσα, ο λήσταρχος και οι γενναίοι χωρικοί

Κύριε διευθυντά

Στην «Κ» της 18.8.2019 ο κ. Νίκος Κωνσταντάρας αναφέρεται –παρεμπιπτόντως– και στον θρυλούμενο ερωτικό δεσμό του περιβόητου στην εποχή του λήσταρχου Νταβέλη, με την εκκεντρική, αλλά και ένθερμη φιλελληνίδα, Δούκισσα της Πλακεντίας, την Αμερικανογαλλίδα Σοφία ντε Μαρμπουά – Λεμπρέν (1785-1854).

Η Δούκισσα εγκαταστάθηκε, μετά την απελευθέρωση της Ελλάδος από τους Τούρκους, στο μικρό ελληνικό βασίλειο και κόσμησε την Αθήνα και τα περίχωρα αυτής με σημαντικά κτίσματα, μεταξύ των οποίων το νυν Βυζαντινό Μουσείο στη λεωφ. Βασ. Σοφίας και το Καστέλο της Ροδοδάφνης, στην Πεντέλη (βλ. ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ, 15.4.1930, Χρ. Αγγελομάτη, «Τα σπίτια της Δούκισσας της Πλακεντίας»). Ξεφυλλίζοντας στην Παπαχαραλάμπειο βιβλιοθήκη της Ναυπάκτου την αθηναϊκή εφημερίδα «Αθηνά» βρήκα, στο φύλλο αυτής της 6.6.1849, την είδηση κατά την οποίαν: «Προχθές εκκινοποιήσαμεν εις τους αναγνώστας μας την εις τα περίχωρα της πόλεώς μας λήστευσιν της Κυρίας Δουκέσσης της Πλακεντίας, από την εντός της πόλεως διαμένουσαν συμμορίαν του αρχιληστού Μπίμπιση. Η Κυρία Δούκισσα τω όντι είχε συμφωνήσει να δώση εις τους ληστάς χίλια δίστηλα διά να ελευθερωθή· αλλ’ εωσού να της φέρουν τα χρήματα ταύτα από την πόλιν, οι χωρικοί πληροφορηθέντες ωπλίσθησαν και ώρμησαν κατά των ληστών οίτινες, αναγκασθέντες έφυγαν και άφησαν ελευθέραν την Κυρίαν Δούκισσαν και την συνοδείαν της και τοιουτοτρόπως ο φέρων κατόπι τα χίλια δίστηλα εις τους ληστάς άνθρωπος της Δουκέσσης απήντησεν αυτήν επιστρέφουσαν, και συνεπέστρεψε και αυτός μαζί της με τα δίστηλα». Η αυθόρμητη επέμβαση των χωρικών της Αττικής για την απελευθέρωση της Δούκισσας από τον λήσταρχο Μπίμπιση, ωφείλετο εις το ότι η Δούκισσα ήτο λίαν δημοφιλής εις αυτούς, δι’ όσους λόγους αναφέρονται εις την εφημερίδα «Αθηνά» της 5.5.1843, «είναι γνωσταί αι αγαθοεργίαι, τας οποίας η Κυρία Δούκισσα της Πλακεντίας επιδαψιλεύει καθεκάστην εις πολλούς Ελληνας και έτι πλέον τα χρήματα τα οποία εξοδεύει εις διαφόρους οικοδομάς και άλλα δημόσια πράγματα, τα οποία και τον τόπον στολίζουν και τους κατοίκους ευκολύνουν και εξοικονομούν (…)». Τέλος σημειώνω ότι η Δούκισσα της Πλακεντίας δεν ήτο δημοφιλής μόνον εις τους χωρικούς της Αττικής, αλλά και εις τους διανοούμενους της εποχής! Ετσι όταν ο εκδότης και δημοσιογράφος Κων. Ν. Λεβίδης μετατύπωσε, το 1840, τα «Ελληνικά Χρονικά», τα οποία εξεδίδοντο κατά την διάρκεια του αγώνος εις το Μεσολόγγι, με συντάκτη τον Ελβετό φιλέλληνα Ιάκωβο Μάγερ (+11.4.1826), αφιέρωσε την έκδοση «τη εκλαμπροτάτη Κυρία Δουκίσση της Πλακεντίας…».

Αντωνης Ν. Βενετης, Μοναστηράκι Δωρίδος

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή