Κύριε διευθυντά
Ηταν Δευτέρα 9-10-1944, τρεις ημέρες πριν από την απελευθέρωση των Αθηνών, όταν Γερμανοί καίνε 460 σπίτια και καταστήματα του Κορωπίου και φονεύουν 47 κατοίκους, έπειτα από ενέδρα και επίθεση του εφεδρικού ΕΛΑΣ εναντίον μικρής ομάδας Γερμανών που αποχωρούσε ειρηνικά.
Από πρόσφατη έρευνα –μετά 75 έτη– ήλθαν στο φως σημαντικά ιστορικά στοιχεία. Πλέον των μαρτυριών των επιζώντων, εντοπίστηκαν 56 γραπτές πηγές αναφερόμενες στο ανωτέρω γεγονός, η έδρα και η ταυτότητα της μονάδας που έκαψε το Κορωπί, καθώς και τα στοιχεία των φονευθέντων Γερμανών από την ενέδρα.
Επίσης, ευρέθησαν στοιχεία, υπό μορφήν πρωτοκόλλων, της δικογραφίας που συντάχθηκε από το Ελληνικό Εθνικό Γραφείο Εγκλημάτων Πολέμου και, μαζί με τις υπόλοιπες, επιδόθηκαν στις γερμανικές αρχές το 1956. Ομως, ενώ εντοπίστηκε και παρελήφθη από τα δικαστικά αρχεία του Μονάχου η γερμανική δικογραφία για την πυρπόληση του Κορωπίου, η αντίστοιχη ελληνική δεν έχει ευρεθεί μέχρι σήμερα, όπως και οι υπόλοιπες δικογραφίες με τα 850 παραπεμπτικά βουλεύματα. Και τούτο παρά τις έρευνες στα Γενικά Αρχεία του Κράτους, στην Εισαγγελία του Εφετείου Αθηνών, στον Αρειο Πάγο, στο υπ. Δικαιοσύνης, στη Βουλή των Ελλήνων και στο υπ. Εξωτερικών.
Το 2013, κατά την επίκαιρη ερώτηση του τότε βουλευτού κ. Προκόπη Παυλόπουλου προς τον π. υπουργό Δικαιοσύνης, κοινή υπήρξε η ομολογία ότι οι υπάρχουσες δικογραφίες εγκλημάτων πολέμου έχουν χαρακτηριστεί «διαχρονικού ιστορικού ενδιαφέροντος και υπηρεσιακής χρησιμότητος».
Ανεξαρτήτως των ανωτέρω, κλίνουμε το γόνυ με σεβασμό στη μνήμη των αδικοσκοτωμένων κατοίκων του Κορωπίου, στους άνω των 28.700 Ελληνες εκτελεσθέντες επί κατοχής καθώς και στους οικείους αυτών.
Γεωργιος Ντουνης, Επίτιμος Αντιναύαρχος Π.Ν.
Η συμφωνία του Μονάχου και η επίθεση στην ΕΣΣΔ
Kύριε διευθυντά
Σε σχέση με το άρθρο του κ. Στέφανου Κασιμάτη της 27.9.2019, θα ήθελα να δώσω κάποιες πληροφορίες σχετικές με το θέμα. Πρόσφατα ανοίχθηκαν τα απόρρητα έγγραφα της συμφωνίας του Μονάχου της 29.9.1938, με τα οποία τεκμηριώνεται το ότι η Γαλλία και η Βρετανία προσπάθησαν να στρέψουν την επιθετικότητα του Χίτλερ προς Ανατολάς.
Ο συντάκτης σας αναφέρεται στην «επαίσχυντη» συμφωνία της 23.8.1939, επτά ημέρες πριν την επίθεση του Χίτλερ κατά της Πολωνίας. Ομως, παραλείπει να αναφέρει την τρισάθλια συμφωνία του Μονάχου της 29.9.1938, ένα έτος πριν, κατά την οποία οι: α) Tσάμπερλεν, πρωθυπουργός της αποικιοκρατικής Βρετανίας, κυριάρχου τότε του 30% της οικουμένης, β) Νταλαντιέ, πρωθυπουργός της αποικιοκρατικής Γαλλίας, κυριάρχου τότε του άλλου 30% της οικουμένης, γ) Μουσολίνι, ιδρυτής του φασισμού και επίδοξος βιαστής της ένδοξης Ελλάδας και δ) Xίτλερ, ιδρυτής του ναζισμού, καθόρισαν ευνοϊκούς για τους ίδιους συσχετισμούς δυνάμεων, με σκοπό να δώσουν διέξοδο στη στερουμένη αποικιών Γερμανία να αποικιοποιήσει την ΕΣΣΔ. Ο Χίτλερ, όμως, θεωρούσε ότι έτσι κι αλλιώς η ΕΣΣΔ ήταν η σίγουρη λεία του, ενώ οι Αγγλοι και οι Γάλλοι θεωρούσαν τους Γερμανούς αντιπάλους στον διαμοιρασμό της υφηλίου.
Σημειωτέον ότι οι Αγγλοι και οι Γάλλοι είχαν απορρίψει κάθε ιδέα για σύμπραξη με την ΕΣΣΔ, η οποία ουδεμία αυταπάτη είχε ότι αργά ή γρήγορα θα δεχόταν γερμανική επίθεση. Στις 17.9.1939, 17 ημέρες μετά τη ραγδαία κατάρρευση της Πολωνίας, η ΕΣΣΔ εισέβαλε με σκοπό τη δημιουργία στρατηγικού βάθους, ανακτώντας το ανατολικό ήμισυ της Πολωνίας, το οποίο της είχε αφαιρεθεί 20 χρόνια πριν με τη συνθήκη του Μπρεστ – Λιτόφσκ (1919), στο οποίο ζούσε πανσπερμία εθνοτήτων και στο οποίο οι Πολωνοί δεν ήσαν ούτε 10% του πληθυσμού.
Παρεμπιπτόντως, θεωρώ αντιδεοντολογική ενέργεια και χτύπημα κάτω από τη ζώνη την επίθεση του κ. Κασιμάτη κατά του ΚΚΕ, η οποία δεν συνάδει με το ύφος και το δημοσιογραφικό ήθος της εγκρίτου «Καθημερινής», της οποίας έχω την τιμή να είμαι συνδρομητής (και ηλεκτρονικός πια) από το 1975. Με φιλικούς χαιρετισμούς.
Γεωργιος Βαρβατης, Ρόδος