Kύριε διευθυντά
Εξεπλάγην με δύο-τρία γράμματα αναγνωστών σας, που σχολιάζουν αρνητικά ένα σχόλιο του Τάκη Θεοδωρόπουλου για την Γκρέτα.
Ο αρθρογράφος σας φυσικά δεν χρειάζεται την ταπεινή μου υπεράσπιση, αλλά επειδή έχω τόσο κουρασθεί από τις «Γκρέτες» και λοιπές «ευγενικές ψυχές», αναφορικά με το τέλος του κόσμου που έρχεται και με τη μεγάλη σύγχρονη μπλόφα για κλιματικές αλλαγές κ.λπ. πομφόλυγες (για να απολαμβάνουν κρουαζιερίτσες οι Γκρέτες…), με την παρούσα, θέλω να τους υπενθυμίσω τις ακόλουθες αλήθειες, όταν συγκρίνουμε την κατάσταση του κόσμου πριν από έναν αιώνα με την τωρινή «κακούργα κοινωνία μας» που δεν νοιάζεται για τα όνειρα της Γκρέτας:
– Πριν από έναν αιώνα ο μέσος όρος επιβίωσης ήταν 50 χρόνια. Τώρα είναι 80. (Λοιπόν, Γκρέτα, πότε θα προτιμούσες να ζεις;)
– Τα εκατομμύρια των ανθρώπων του Τρίτου Κόσμου ζούσαν και πέθαιναν κάτω από το στοιχειώδες όριο φτώχειας. Ενώ τώρα; Εκατομμύρια, π.χ., Κινέζοι τουρίστες γλεντάνε στη Σαντορίνη και στο Παρίσι, όταν, μέχρι και τα ’80ς, δεν βλέπαμε ούτε έναν Κινέζο τουρίστα στην Ευρώπη! Και πώς να ονειρεύονται, τότε, ταξίδια, όταν αγωνιούσαν για ένα κομμάτι ψωμί;
Τους ρώτησες, Γκρέτα, πότε ο κόσμος ήταν καλύτερος; Τότε ή τώρα;
Κωνσταντινος Λυκας