Κύριε διευθυντά
Παρά την ειρωνική απόχρωση της περί «φυτωρίου καλλωπιστικών φυτών» απάντησης του κοσμήτορα της Φιλοσοφικής ΑΠΘ στην ομάδα των ανεξαρτήτων φοιτητών. Επίσης, παρά την αποφθεγματική αποκλειστικότητα του περί πολιτικής ετέρου σκέλους της, ότι δηλαδή «είναι παντού», πρέπει να θεωρηθεί ευπρόσδεκτη πρωτοβουλία εκ μέρους του. Πρωτοβουλία που διδάσκει και παρακινεί τους φοιτητές όλων των «συστημικών» και «αντισυστημικών» παρατάξεων να προτιμήσουν τις έδρες και τα έδρανα του ακαδημαϊκού διαλόγου από τα εργαστήρια γόμωσης εκρηκτικών φιαλών και τα στιλβωτήρια των επαναστατικών τσιτάτων του παρελθόντος. Τσιτάτων τα οποία προετοιμάζουν τις μελλοντικές μεγάλες απογοητεύσεις των παιδιών που καλόπιστα τα ενστερνίζονται και τα «επιτοιχίζουν», όπως άλλωστε συνέβη κάποτε να «εντοιχίσουν» και τους καθηγητές τους.
Είναι δε εν τοις πράγμασι διδακτική η πρωτοβουλία, διότι τα όσα είπε είναι πλήρη νοήματος, υποκείμενου βέβαια σε έλεγχο και πιθανή αναίρεση, αλλά, επιτέλους, είναι λόγος και ο λόγος ην προς την λογικήν και η λογική ην ο λόγος. Και τούτο, ενώ η κυριαρχία του παραλόγου ήταν το χαρακτηριστικό στοιχείο της κατάστασης στα πανεπιστήμια εδώ και πολλά χρόνια. Βεβαίως, η απάντηση του κ. κοσμήτορα εμπεριέχει και προκαταβολική απόρριψη της ιδέας περί του παραλόγου αυτού. Επειδή, ίσως, η καθαριότητα, η ευρυθμία και η προσαρμογή των μέσων στους σκοπούς της πανεπιστημιακής φοίτησης αποτελούν μέρος της περί τους κήπους και τις πρασιές παρέκκλισης των ευνοούντων την κοσμιότητα φοιτητών… Αλλά ακόμη και επειδή, όταν ανάγονται τα πάντα σε μια αιτία –όπως το έκαμναν οι Ιωνες φιλόσοφοι–, όταν δηλαδή συντελείται η πληρότητα της ύπαρξης (όπως συμβαίνει, άλλωστε με τη θρησκευτική πίστη) με την οριστική ανακάλυψη της απόλυτης αλήθειας και την αποκρυστάλλωσή της σε λίγες λέξεις, όλα γίνονται πιο εύκολα. Μακριά από οποιαδήποτε πρόθεση του γράφοντος να παραστήσει τον διδάσκοντα σε κατά τα άλλα (και καθ’ όλα) άξιους διδασκάλους. Ομως δεν μπορεί να λησμονήσει τα λόγια που άκουσε, σε καιρούς αλαζονικής νεότητας, από χείλη γεροντικής σοφίας: «Η αμφιβολία είναι το ζώπυρον της γνώσεως».
Γερασιμος Μιχαηλ Δωσσας, Θεσσαλονίκη