Κύριε διευθυντά
Οι περισσότεροι πολίτες δεν έχουν άμεση επαφή με την ανώτατη παιδεία. Ακόμα και πολλοί που πέρασαν από αυτήν δεν συνειδητοποίησαν τι προσπάθειες και κόπους απαιτεί ώστε να γίνει κανείς πραγματικά καλός σε μιαν επιστήμη. Φρόντισαν μόνο να πάρουν ένα δίπλωμα για να διοριστούν κάπου.
Οταν όμως χρειάζονται έναν γιατρό, έναν δικηγόρο ή έναν μηχανικό, δεν πηγαίνουν στον πρώτο τυχόντα αλλά αναζητούν τον καλύτερο ρωτώντας όλους τους γνωστούς τους. Τότε ίσως αντιλαμβάνονται ότι η καλή εκπαίδευση και η αριστεία είναι κάτι εξαιρετικά σημαντικό!
Για τους περισσότερους πολίτες οι καταλήψεις των ΑΕΙ και οι επιθέσεις σε συγκλήτους και καθηγητές είναι κάτι μάλλον γραφικό και όχι ζωτικό. Ισως μάλιστα θεωρούν ότι αυτός είναι ένας απλός και ανέξοδος τρόπος να διαμαρτυρηθούμε για ό,τι δεν μας αρέσει.
Αντίθετα από αυτό, όταν πρόκειται για αθλητισμό, οι περισσότεροι έχουν σαφή αντίληψη ότι αθλητισμός χωρίς καλούς προπονητές και μεγάλες προσπάθειες δεν είναι αποδοτικός.
Σκεφθείτε, λοιπόν, να γίνονταν οι διαμαρτυρίες των κάθε είδους αγανακτισμένων με καταλήψεις γηπέδων, στίβων και χώρων προπονήσεως. Τι απόδοση θα είχαν οι αθλητές, π.χ. οι παίκτες της αγαπημένης μας ομάδας ποδοσφαίρου, αν οι προπονήσεις διακόπτονταν για μήνες;
Προπόνηση είναι και η οργανωμένη και συγκροτημένη σκέψη. Μόνο όταν ασκείται κανείς συνεχώς στην ειδικότητά του θα γίνει καλός γιατρός, μηχανικός, μουσικός ή αθλητής. Ποια θα ήταν η αντίδραση του κοινού αν οι καταλήψεις γίνονταν σε γήπεδα ή αν γινόταν συστηματικός εκφοβισμός των προπονητών από οργανωμένες ομάδες «αθλητών» παρόμοιων με τους «φοιτητές» που θέλουν να επιβάλουν τη γνώμη τους στη Σύγκλητο του ΑΕΙ; Νομίζω ότι απλά η κατακραυγή της κοινής γνώμης θα ανάγκαζε τέτοιους «αθλητές» να αποχωρήσουν.
Ομως ο ίδιος γονέας που στέλνει το παιδί του στο πανεπιστήμιο με τεράστιες θυσίες και έξοδα, δεν συνειδητοποιεί ότι το δίπλωμα που κάποτε θα πάρει το παιδί του θα είναι μοιραία υποβαθμισμένο, γιατί η διδασκαλία έγινε με πολύμηνες διακοπές λόγω καταλήψεων που ανάγκασαν τον διδάσκοντα να περιορίσει την ύλη μόνο σε βασικές και στοιχειώδεις γνώσεις.
Το πρόβλημα της χώρας μας είναι ότι κανείς δεν αισθάνεται την ανάγκη για ποιοτική εκπαίδευση, παρά μόνο όταν έχει μεγάλη ανάγκη έναν ειδικό. Με τέτοιες αντιλήψεις όμως δεν θα προοδεύσουμε ποτέ.
Γιάννης Κιουστελιδης, Συνταξιούχος πανεπιστημιακός δάσκαλος, Πεύκη