Κύριε διευθυντά
Παρακολούθησα (01/02/20) στην τηλεόραση την περίπτωση μιας κυρίας (κυρία Α.), που βρήκε τον μπελά της επειδή, μετά και την παρατήρηση που του έκανε, ανέβασε στο FB προσωπικά δεδομένα κάποιου ανάγωγου συμπολίτη μας, δηλ. τη φωτογραφία του οχήματός του, με το οποίο αυτός είχε καταλάβει θρασύτατα, σε πάρκινγκ, θέση για ΑμεΑ. Ο δικηγόρος, δίπλα της, εξηγούσε ότι κινδυνεύει να καταδικαστεί σε 70.000 ευρώ πρόστιμο που αιτείται «ο παθών»!
Με την παρούσα μου επιθυμώ να τεθώ απροκάλυπτα με το μέρος της γενναίας αυτής κυρίας, η οποία έχει προφανώς αντιληφθεί ότι, εάν οι ίδιοι οι πολίτες μιας κοινωνίας δεν δημιουργούν προϋποθέσεις χρηστής εφαρμογής των νόμων, η κοινωνία αυτή προώρισται να εκφυλιστεί.
Αν και προσφάτως κάποια σημάδια αισιοδοξίας θα μπορούσαν να αναφερθούν, η κοινωνία μας πόρρω απέχει από του να θεωρείται εξελιγμένη. Βέβαια, σημασία έχει και το μέτρο σύγκρισης, με ποιες κοινωνίες συγκρινόμαστε. Αλλο οι νόμοι, άλλο η εφαρμογή τους, άλλο η αστυνομία (πού να πρωτοπάει;) κι άλλο τελικά η αίσθηση των ορίων πολιτισμού και συμπεριφοράς, που θέτει μια κοινωνία στα μέλη της. Το περίφημο άρθρο 114 του Συντάγματος, στα νιάτα μας, αυτό ακριβώς εννοούσε!
Μπορεί να θεωρηθεί υπερβολή το ότι, προ ετών, στο λεωφορείο στο Παρίσι, μια κυρία με παρετήρησε επειδή την ενοχλούσε ο ήχος αφής των πλήκτρων (και μόνο!) του κινητού μου, που βέβαια, κανονικά, έπρεπε να είχε απενεργοποιηθεί, αλλά ποιος εδώ, παρ’ ημίν, θα μπορούσε ποτέ να παρέμβει κατασταλτικά, όταν δεκάδες συνεπιβατών μας κοινοποιούν μεγαλοφώνως κάθε ιδιωτική τους υπόθεση;
Και για να κλείσω: μήπως θα ’πρεπε, στις εξαιρέσεις του νόμου περί προστασίας Π.Δ. να προστεθεί και μία ακόμη για παρόμοιες περιπτώσεις; Ισως τότε μειωθούν τα κρούσματα αδιαφορίας και θράσους. Αλλά, μέχρι τότε, μέχρι να αποκτήσουμε το επιθυμητό επίπεδο κοινωνικής συνείδησης, αφού μερικοί συμπολίτες μας δεν φοβούνται τις συνέπειες της παρανομίας, μήπως, καθ’ οιονδήποτε τρόπο, αυτοί θα έπρεπε να απομονωθούν κοινωνικά;
Μηνας Λαγουδακης, Ιατρός