Κύριε διευθυντά
Σε κάποια από τις μακρόσυρτες προεκλογικές περιόδους μας, κατά τις οποίες ηγετικά κλιμάκια των κομμάτων αποκεντρώνουν την πολιτική εργασιομανία τους, έφτασε και στη Θεσσαλονίκη τριμελής ομάδα διακεκριμένων στελεχών αριστερού κομματικού σχηματισμού, προκειμένου, σε συναντήσεις με εκπροσώπους των παραγωγικών τάξεων της πόλεως, «να αφουγκραστεί» τα προβλήματά τους και να προσφέρει αφιλοκερδώς τις λύσεις τους. Οι επαφές γίνονταν στο Εργατικό Κέντρο και εκεί ο πρόεδρος μιας από τις συνδικαλιστικές συσσωματώσεις, έχοντας στον νου του τον λαϊκό τρόπο πρόσληψης του S.O.S. (με την ηχητική του αναφορά στο σώσε), είπε πως ο κλάδος του εκπέμπει ΣόΣ! Πριν προλάβει όμως να εξηγήσει το γιατί, ένα μέλος του κλιμακίου τον διόρθωσε: – Εκπέμπει ΕΣ-Ο-ΕΣ, του είπε και κοίταξε καμαρωτά την ομήγυρη.
Θυμήθηκα αυτό το περιστατικό, καθώς διάβαζα στο Θεωρείο της «Κ» (10/5) τα retweets του Δημητριάδη και πώς αυτός είναι καλός στο rotation. Και αναρωτήθηκα: Αυτή η νέα γλώσσα της ηλεκτρονικής επικοινωνίας, η οποία εκφράζει με φαιδρούς παραστατικούς τρόπους (π.χ.: τα τιτιβίσματα) σπουδαία επιτεύγματα της επινοητικότητας του ανθρώπου, μήπως οδηγήσει στην αυτοκατάργησή της, με την υποβάθμιση της κορυφαίας διανοητικής λειτουργίας, που είναι η γλωσσική; Και, για την ελληνική γλώσσα, μήπως η «τεχνοαγγλική ρομποτοποίηση» όλων των εκφραστικών μέσων, τη «σκοτώσει» και σβήσει τελικά το φωτεινότερο σημάδι πνευματικής παρουσίας μας στον κόσμο;
Γενικότερα, δε: Είναι πολύ καλό που τα Ελληνόπουλα διδάσκονται και μαθαίνουν τα αγγλικά και άλλες ξένες γλώσσες. Γιατί όμως, διόλου «ανεπαισθήτως», να κτίζονται αυτά τα τείχη της γλωσσικής ξενομανίας, κάποτε δε και απλώς επιδειξιομανίας (όπως στην άχαρη περίπτωση του ΕΣ-Ο-ΕΣ), γύρω από τις αντίστοιχες κάθε φορά, ωραιότατες και ακριβέστατες, ελληνικές λέξεις και εκφράσεις, «τείχη» που κλείνουν την ελληνική γλώσσα «από τον κόσμον έξω»;
Γερασιμος Μιχαηλ Δωσσας, Θεσσαλονίκη