Κύριε διευθυντά
Η πρόσφατη δήλωση του προέδρου Ερντογάν ότι η Κωνσταντινούπολη δεν υπήρξε ποτέ «υπό κατοχή και ότι η Αλωσή» της το 1453 δεν ήταν «κατάκτηση γης αλλά κατάκτηση της καρδιάς», πρέπει να ερμηνευτεί σωστά από εμάς τους Ελληνες.
Πρόκειται πρώτα απ’ όλα για δήλωση ιστορικής ταυτότητας: η Πόλη και ιδιαίτερα η Αγία Σοφία ορίζονται από τον Μωάμεθ ως δικαιωματικά κτήματα των πιστών του. Η προσάρτησή τους στο παγκόσμιο μωαμεθανικό χαλιφάτο πραγματοποιεί την αναπόφευκτη μοίρα που έχει ορίσει ο Αλλάχ. Η Αλωση από τον Μωάμεθ Β΄ απλά επιβεβαιώνει την αλάθητη, προαιώνια βούλησή του.
Το Ισλάμ παραμένει πάντοτε παντοδύναμο και κυρίαρχο. Οπως αυτό ίσχυε για τους μεγάλους σουλτάνους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, έτσι εξακολουθεί να ισχύει και σήμερα, διατείνεται ο σουλτάνος Ερντογάν. Στη διάρκεια των αιώνων του ακατάλυτου Ισλάμ, η Αλωση της Πόλης συντελέστηκε διότι αυτό ήταν το πεπρωμένο της. Δεν πρόκειται για κατάκτηση εδαφών –πόσο μάλλον για κατοχή που κάποτε θα παρέλθει!– αλλά για την επίτευξη της κυριαρχίας των πιστών έναντι των απίστων.
Κατά συνέπεια, σαν πιστοί απόγονοι του Μωάμεθ ενστερνιζόμαστε (λέει ο ηγέτης Ερντογάν) τη μοίρα που εκείνος μας έχει ορίσει και τη φυλάγουμε με αγάπη μέσα στην καρδιά μας: δεν πρόκειται βέβαια για αγάπη χριστιανική, όπως εμείς οι χριστιανοί καταλαβαίνουμε, αλλά για την αγάπη της δύναμης, της κυριαρχίας, της υποδούλωσης. Το Κοράνι ορίζει απερίφραστα ότι η καταστροφή απίστων διευκολύνει παρ’ αυτά την είσοδο στον παράδεισο.
Οσον αφορά την πολιτική ενσάρκωση της βούλησης του Αλλάχ, αυτή πραγματοποιείται από την οθωμανική ηγεσία, απώτερος σκοπός της οποίας ήταν ανέκαθεν η ειρήνη και η ασφάλεια των πιστών του. Είτε πρόκειται για την Κωνσταντινούπολη, είτε για τη Βιέννη 200 τόσα χρόνια αργότερα, σκοπός των πολεμιστών του Ισλάμ είναι η εξασφάλιση μιας εκτεταμένης Pax Ottomana με απροσπέλαστους διαχωρισμούς μεταξύ πιστών και απίστων.
Αν στην Αθήνα σήμερα δεν έχουν σωθεί τζαμιά που να συγκρίνονται με την Αγία Σοφία (παρατηρεί ο εύστροφος Ερντογάν) αυτό δεν οφείλεται στο ότι παλαιότερα δεν υπήρξαν, αλλά στο ότι οι Ελληνες χριστιανοί δεν τα περιέβαλαν με την εγκάρδια φροντίδα που δείξαμε εμείς, οι Τούρκοι, για την Αγία Σοφία.
Δεν υπήρξαμε λοιπόν εμείς, οι Οθωμανοί Τούρκοι, μόνο κυρίαρχοι, ηγέτες και προστάτες ανήμπορων πληθυσμών αλλά και ανεκτικοί υποστηρικτές των πολιτισμών τους.
Καταλήγω αυτή τη σύντομη επιστολή δηλώνοντας ότι προφανής σκοπός της είναι να ερμηνεύσει προκαταλήψεις της γείτονος και όχι βέβαια να τις δικαιολογήσει.
Μιχαλης Μοσχος