Κύριε διευθυντά
Τα υψηλά εισοδηματικά πλεονάσματα (π.χ. 4%) σε καιρό οικoνομικής ύφεσης είναι το όνειρο κάθε σοσιαλιστικής κυβέρνησης. Ετσι το κράτος «πατέρας» θα μπορεί να μοιράζει τα «ψάρια», κατά βούληση και ενίοτε επιλεκτικά, στον πένητα λαό και να εισπράττει την ευγνωμοσύνη του.
Ομως οι Κινέζοι λένε «καλύτερα να μάθεις τον λαό να ψαρεύει παρά να του δώσεις ένα ψαρι» και μάλλον θα ήταν καλύτερα τα πλεονάσματα να κυκλοφορούσαν στην αγορά, με περισσότερες ελπίδες να πολλαπλασιαστούν, παρά να αθροίζονται στα κρατικά σεντούκια και να χάνονται στις γνωστές μάυρες τρύπες.
Ακόμη και υπό τις παρούσες συνθήκες ίσως είναι ευτύχημα που, σε κάποιο βαθμό, επιβλέπει η τρόικα τη διαχείριση των πλεονασμάτων, διότι, με τους ρυθμούς της σημερινής κυβέρνησης, μέχρι να πάρουν τα ψάρια οι εκλεκτοί θα έχουν βρωμίσει.
Π. Τασσιος