Κύριε διευθυντά
Οι «Απογραφές» της 16/6/2020 του κ. Πάσχου Μανδραβέλη με τον τίτλο «Οι διακονιάρηδες των 20 εκατ.» με γύρισαν δεκάδες χρόνια πίσω, όταν το σύνθημα «Ολα για την Ελλάδα» που συνόδευε κάποια έντυπα, διαβαζόταν από τους υποψιασμένους αναγνώστες με ταυτόχρονη εκφραστική κίνηση της δεξιάς παλάμης προς την αριστερή μέσα τσέπη του σακακιού – δηλωτική «μεγάλης μάσας» κατά το δη λεγόμενον. Δεν έδινα έως τώρα πολλή σημασία σε όσα άκουα ή διάβαζα εξ αριστερών για τη διανομή επιδοτήσεων – ενισχύσεων στα ΜΜΕ, προκειμένου να μετάσχουν στην εκστρατεία κατά της πανδημίας. Ελεγα πως είναι συνηθισμένη αντιπολίτευση.
Το άρθρο του κ. Μανδραβέλη θέτει ένα ζήτημα πολιτικής τιμής για τον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Οι Ελληνες τον εμπιστεύθηκαν ως ανανεωτή, όχι ως συνεχιστή της «ρεαλιστικής» φαυλότητας του ελληνικού δημόσιου βίου.
Προσωπικώς –πιστεύω και η πλειονότητα των ψηφοφόρων του– αισθάνομαι να εγείρεται μέσα μου αξίωση απευθυνόμενη προς τον «παπατρέχα» (λόγω… πολυβολικής εκφοράς των δηλώσεών του) κ. Πέτσα, να προχωρήσει αμέσως στη δημοσίευση – αποκάλυψη των ποσών τα οποία (και προς ποιους) διετέθησαν. Και εάν τυχόν έχονται αληθείας όσα φημολογούνται, οφείλεται δε αυτό στις επιλογές (έστω υπό πολιτικάντικες πιέσεις) του ιδίου, να αποχωρήσει από την κυβέρνηση. Ενα έργο, σαν αυτό που βλέπουν οι Ελληνες να συντελείται από τον σημερινό πρωθυπουργό, είναι κρίμα να αμαυρωθεί από ευτελέστατα καμώματα, που δεν του ταιριάζουν.
Γερασιμος Μιχαηλ Δωσσας, Θεσσαλονίκη