Κύριε διευθυντά
Στα Γράμματα Αναγνωστών της «Καθημερινής» δημοσιεύθηκε την 1-7-2020 επιστολή επιτίμου ανωτάτου δικαστικού υπό τον τίτλο «Διαρκής, καθημερινή η αξιολόγηση των δικαστών». Ο επιστολογράφος καταγράφει καταλεπτώς τις ισχύουσες διαδικασίες για την αξιολόγηση των δικαστών «με πολλούς και διάφορους τρόπους» (υπηρεσιακή επιθεώρηση, ιεραρχικός έλεγχος αποφάσεων/εισηγήσεων, κοινωνικός έλεγχος κατά την ακροαματική διαδικασία και σχολιασμός αποφάσεων στα νομικά περιοδικά). Συμπέρασμα για τα αποτελέσματα αυτής της αξιολόγησης δεν διατυπώνεται, αλλά μόνο το παράπονο για τον ισχυρισμό ότι «οι προαγωγές των δικαστών γίνονται χωρίς ουσιαστική αξιολόγηση». Ρητή άποψη του επιστολογράφου για την αποτελεσματικότητα των διαδικασιών αξιολόγησης, όπως εφαρμόζονται, δεν κατατίθεται, αλλά, εφόσον δεν αναφέρονται ελλείψεις ή σφάλματα διαδικασίας ή εφαρμογής, αναδύεται, νομίζω, σαφές το συμπέρασμα ότι τα πράγματα εξελίσσονται ικανοποιητικά και δεν χρειάζονται αλλαγές ή βελτιώσεις.
Στην «Καθημερινή» της 3-7-2020 δημοσιεύθηκε άρθρο του πρώην προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών κ. Δημ.Παξινού για τη «Δικαιοσύνη, πολύφερνη νύφη». Στο λίαν εμπεριστατωμένο άρθρο του ο κ. Παξινός, «μετά προφανούς λόγου γνώσεως» (την οποία άλλωστε διαθέτει και ο τέως δικαστικός) διεκτραγωδεί την τραγική κατάσταση της σημερινής Δικαιοσύνης με επιεικείς –κατά την άποψή μου– κρίσεις. Συμμερίζομαι το συμπέρασμα του αρθρογράφου ότι «σφάλματα μεγάλα έχουν συμβεί (όχι διαπραχθεί, η επιείκεια που προανέφερα) στην πορεία για τον εξορθολογισμό της Δικαιοσύνης». Από πλευράς μου, όμως, πορεία για την αποκατάσταση της απονομής δικαιοσύνης δεν έχω διαπιστώσει. Τέλος, συμφωνώ απολύτως ότι η «κακομεταχείριση και ο βιασμός της Δικαιοσύνης από την εκτελεστική εξουσία γίνεται με την (πρόθυμη) συναίνεση της πολύφερνης νύφης». Η απαισιοδοξία μου πηγάζει από τη γενικότερη πεποίθησή μου ότι για τη σημερινή κατάντια συντρέχει συνενοχή και των τριών εξουσιών (νομοθετική, εκτελεστική και δικαστική), δηλαδή του συνόλου του εκλογικού σώματος και της οργανωμένης κοινωνίας, άρα όλων μας.
Κωστας Γ. Μπονιφατσης