Kύριε διευθυντά
Διάβασα στην «Καθημερινή» της Κυριακής (2/8) το άρθρο του Ναθάνιελ Ρότσιλντ αναφορικά με την επένδυση στην περιοχή Ερημίτης της Κέρκυρας. Με κλασική εγγλέζικη… διπλωματία ο κ. Ρότσιλντ λέει ότι δεν είχε πρόθεση να ενοχλήσει με τους 120 χαρακτήρες του tweet του, αν και προλαβαίνει σε αυτό να μιλήσει για επένδυση-φιάσκο, «επιδειξιομανές» πάρτι στο οποίο προσήλθε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, τον οποίο μάλιστα χαρακτηρίζει ανόητο για την υποστήριξή του στη συγκεκριμένη επένδυση. Αν δεν φανταζόταν ότι αυτά θα ενοχλούσαν, ο ίδιος με τι να ενοχλείται άραγε;
Γνωρίζει ασφαλώς ο ίδιος ότι είναι χαρακτηριστικό της ιδιοσυγκρασίας των Βρετανών να μη δέχονται σχόλια από ξένους για τη χώρα τους και να απαντούν απαρέγκλιτα με την υπόμνηση ότι σε όποιον δεν αρέσει η Βρετανία είναι ευπρόσδεκτος να την εγκαταλείψει. Μπορώ μάλιστα να σας αφηγηθώ και τη σχετική επίθεση που δέχθηκα από την κ. Βικτόρια Χίσλοπ σε (εσφαλμένη) υποψία ανάλογης περίπτωσης. Προς τι λοιπόν η κατάπληξη του κ. Ρότσιλντ που δεν είναι ευπρόσδεκτος να σχολιάζει τα ελληνικά πράγματα;
Κατά τα άλλα, οι Βρετανοί θεωρούν δικαίωμά τους να σχολιάζουν τις εσωτερικές υποθέσεις άλλων χωρών, ακόμα και ως φιλοξενούμενοι, ακριβώς όπως έκανε και ο κ. Ρότσιλντ. Οσο για τα περί Ελληνα «θετού παππού», είναι μάλλον αξιοθρήνητα. Αντιλαμβάνομαι τους λόγους για τους οποίους ο ίδιος θεωρεί ότι έχει ενισχυμένα κληρονομικά δικαιώματα, θα περίμενα όμως να γνωρίζει τους κανόνες της κληρονομικότητας.
Γ. Α. Αλλαμανης