Στη γειτονιά των Βαλκανίων

Κύριε διευθυντά

Τώρα τελευταία, τακτικά συναντώνται πότε οι πρόεδροι, πότε οι πρωθυπουργοί και πότε οι υπουργοί Εξωτερικών τεσσάρων βαλκανικών χωρών, Ελλάδας, Βουλγαρίας, Σερβίας και Ρουμανίας.

Πιθανότατα, το κύριο θέμα τους να είναι η «Συμφωνία των Πρεσπών», Ελλάδας-Σκοπίων. Εχει πολιτικό ενδιαφέρον, να γνωρίζουμε ελάχιστα από τις αντιδράσεις τους, τουλάχιστον τις δημόσιες. Το Βελιγράδι δεν είναι διόλου χαρούμενο, αλλά ούτε και αδιάφορο. Απλά και κατανοητά λέει ότι, επειδή το θέμα της συμφωνίας είναι διμερές και αφορά μόνο Ελλάδα και Σκόπια, δεν το αφορά! Δεν μας λέει όμως, πόσους μήνες συζητάει το θέμα αυτό με τη Μόσχα. Δεν μας εξηγεί επίσης το Βελιγράδι πώς και πότε θα γίνει μέλος της Ε.Ε., όταν το ίδιο προκαλεί με τη στάση του τα μέλη της Ε.Ε. Αλήθεια, μήπως φοβάται το Βελιγράδι και το θέμα του Κοσόβου; Η Σόφια, ακούγεται από τα δημόσια λόγια της, ότι είναι κι αυτή ανήσυχη. Φοβάται –μας διαβεβαιώνει– το θέμα της δικής της Μακεδονίας, στο Πιρίν, μήπως γνωρίσει και αυτό κινδύνους αλυτρωτικών προσπαθειών στην περιοχή της, όπως στα Σκόπια.

Το Βουκουρέστι παρακολουθεί τις εξελίξεις από κοντά, αλλά «σφυρίζει» αδιάφορα. Η Αγκυρα έχει έως τώρα άλλες προτεραιότητες και δεν μιλά ούτε ακούγεται. Ελπίζει όμως ότι θα μας απασχολήσει σύντομα. Η Μόσχα παρουσιάστηκε δημόσια ως αδιάφορη, αλλά και ελεγχόμενα «χαρούμενη».

Τα Τίρανα είναι ευχαριστημένα από τις εξελίξεις, όπως φυσικά και η Πρίστινα.

Η εύλογη ερώτησή μου είναι: Ναι μεν η «Συμφωνία των Πρεσπών» έχει υπογραφεί, θα «περπατήσει» όμως ώστε να ηρεμήσουν επιτέλους τα Νότια Βαλκάνια;

Σ. Ι. Βαρώσης

Ο πληθυσμός της Τουρκίας

Κύριε διευθυντά

Ο πληθυσμός της Τουρκίας ήταν το 1985, κατά την επίσημη τουρκική στατιστική, 50 εκατομμύρια παρά 140.000. Οταν κατά το 1988 έγραφε ο Βύρων Θεοδωρόπουλος το περισπούδαστο έργο του «Οι Τούρκοι και εμείς», παρατηρούσε ότι, με τον ετήσιο ρυθμό αυξήσεως εκείνης της εποχής, το 2000 ο πληθυσμός θα έφτανε τα 67.000.000 και το 2020 θα ξεπερνούσε τα 74.000.000.

Ηδη όμως, το μεν 2015 είχε φτάσει τα 79.510.000, για δε την 31 Δεκεμβρίου 2017 η τουρκική στατιστική αρχή ανακοίνωσε πληθυσμό 80.810.525. Βεβαίως, στους τελευταίους αυτούς αριθμούς θα πρέπει να συνυπολογιστούν και τα εκατομμύρια των Σύρων προσφύγων τους οποίους φιλοξενεί η Τουρκία, αλλά αυτό ελάχιστα μεταβάλλει την εικόνα της ραγδαίας τουρκικής διόγκωσης (με όλες τις έννοιες…), έναντι μιας ισχνής δημογραφικώς Ελλάδος, στην οποία σημειώνεται ετησίως αρνητική διαφορά των γεννήσεων έναντι των θανάτων κατά 25 με 30 χιλιάδες άτομα και γήρανση του πληθυσμού έναντι μιας συντριπτικής υπεροχής στην Τουρκία των ακμαίων ομάδων του πληθυσμού.

Και με τα δεδομένα αυτά, πώς να μη συμφωνήσει κανείς με τον Β.Θ. όταν γράφει ότι «[…] η θεωρία του “ζωτικού χώρου”, που σε μερικά μόνο μέρη του κόσμου ξεπεράστηκε με τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, μπορεί να φαίνεται ακόμη ελκυστική στους Τούρκους γείτονες. Γι’ αυτό το πληθυσμιακό θέμα της Τουρκίας, σε συσχετισμό πάντα με τα αντίστοιχα ελληνικά μεγέθη, πρέπει να συγκρατεί ιδιαίτερα την προσοχή μας».

Και πώς, ακόμη, να μην αισθανθεί το ρίγος του εθνικού πείσματος που διέτρεξε τη ραχοκοκαλιά του Γένους σε όλους τους αιώνες της ιστορίας του και το κράτησε ζωντανό, όταν διαβάζει την ακόλουθη παράγραφο του Β.Θ.: «Δεν πρέπει γι’ αυτό να μείνει απαρατήρητο ότι, όταν ο Οζάλ επισκέφθηκε την Κύπρο το 1986, με πολλή αυτοπεποίθηση είπε ότι οι δημογραφικές εξελίξεις θα λύσουν μια μέρα το πρόβλημα της Κύπρου αλλά και του Αιγαίου».

Γερασιμος Μιχαηλ Δωσσας, Θεσσαλονίκη

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή