Οι πρόσφατες φονικές πυρκαγιές στην Αττική μου έφεραν κατά νου την σχέση διδάσκοντα-διδασκομένων στον Πανεπιστημιακό χώρο. Ο γράφων διαθέτει εμπειρία 25 περίπου ετών διδασκαλίας προπτυχιακών και μεταπτυχιακών μαθημάτων σε Βρετανικά Πανεπιστήμια. Σε κάθε ένα από τα Βρετανικά Πανεπιστήμια στα οποία είχα την τύχη να εργασθώ, δεν δίδαξα ποτέ το ίδιο μάθημα πάνω από τρία ή τέσσερα (ή το πολύ πέντε) συνεχόμενα έτη. Το ίδιο συμβαίνει και με το υπόλοιπο διδακτικό/ερευνητικό προσωπικό. Ο κύριος λόγος είναι ότι, από ένα σημείο και μετά, ο διδάσκων φτάνει σε τέτοιο σημείο «κορεσμού» οπότε δεν έχει κάτι περισσότερο, από άποψη διδακτικού ενθουσιασμού και γνώσης, να προσφέρει στους φοιτητές και τις φοιτήτριες του.
Ακόμα όμως και στην περίπτωση που ο διδακτικός «κορεσμός» (των τριών ή τεσσάρων ετών) δεν έχει ακόμα κάνει την εμφάνιση του, διδακτικές δυσλειτουργίες μπορούν ανά πάσα στιγμή να εκδηλωθούν με συγκεκριμένο αποτέλεσμα: την εξεταστική αποτυχία στο εν λόγω μάθημα να ξεπεράσει ένα «αποδεκτό» ποσοστό, το οποίο σε γενικές γραμμές κινείται στο 30%. Στην περίπτωση αυτή, ο διδάσκων καλείται από τον υπεύθυνο για την διδασκαλία των μαθημάτων (Director of Teaching) ή και τον Πρόεδρο του Τμήματος (Head of Department), να δώσει εξηγήσεις για το μεγάλο ποσοστό αποτυχίας στο συγκεκριμένο μάθημα. Την ίδια στιγμή, ο διδάσκοντας «κινδυνεύει» να απομακρυνθεί άμεσα από την διδασκαλία του εν λόγω μαθήματος. Θεωρείται μάλιστα αδιανόητο (θα το καλούσα και θρασύδειλο) ο (η) διδάσκων (διδάσκουσα) να επιρρίψει ευθύνες για το μεγάλο ποσοστό αποτυχίας στους φοιτητές και τις φοιτήτριες του αντί να αναλάβει εκείνος (εκείνη) τις ευθύνες του (της).
Θυμήθηκα όλα τα παραπάνω τα οποία μάλλον διαχρονικά συμβαίνουν στη Βρετανία με αφορμή την παταγώδη διαχειριστική αδυναμία της κυβέρνησης μας να αντιμετωπίσει τις φονικές πυρκαγιές αλλά και (βέβαια) την εμφάνιση του υπουργού Εθνικής Αμύνης στις πληγείσες περιοχές όπου, είτε λίγο είτε πολύ, επέρριψε ευθύνες για το καταστροφικό αποτέλεσμα στους ίδιους τους πληγέντες.
Εδώ λοιπόν τίθεται το αφελές, αλλά και σίγουρα ενοχλητικό, ερώτημα: αφού ο πρόεδρος πανεπιστημιακού τμήματος έχει άγραφη «υποχρέωση» να φτάσει μέχρι και την αντικατάσταση διδάσκοντα σε κάποιο μάθημα με αφορμή την μεγάλη (άνω δηλαδή του ανεκτού) αποτυχία των φοιτητών στις εξετάσεις, τι άραγε περιμένει ο έχων την πολιτική ευθύνη 44 ετών πρωθυπουργός μας να «στείλει στο σπίτι τους» όσους διαχειρίσθηκαν με εξαιρετικά ανεπαρκή τρόπο τις πυρκαγιές στην Αττική; Η αποτυχία σε ένα πανεπιστημιακό μάθημα θεωρείται άραγε μεγαλύτερο «παράπτωμα» από την διαχειριστική ανεπάρκεια η οποία συνέβαλλε στα τραγικά γεγονότα του Ιουλίου;
* Ο Κώστας Μήλας είναι καθηγητής και πρόεδρος του Ερευνητικού Τομέα στο Τμήμα Οικονομικών, Χρηματοοικονομικών και Λογιστικής, University of Liverpool