«Επιστροφή στο παρελθόν» θυμίζει όλο και πιο έντονα το τελευταίο διάστημα η ρητορική του κυβερνώντος κόμματος, με τις διαιρετικές τομές που κυριάρχησαν στον δημόσιο διάλογο προ του 2015 να επανέρχονται από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ και να δίνουν τον τόνο στη δημόσια αντιπαράθεση. Ενδεικτική αυτής της στρατηγικής του Μαξίμου ήταν η πρόσφατη –και καθ’ όλα αποκαλυπτική– προεκλογικής φύσεως ομιλία του κ. Αλ. Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη, όπου ο πρωθυπουργός φανέρωσε την πρόθεσή του να ξαναπιάσει το νήμα από εκεί που το είχε αφήσει πριν από τρία χρόνια και να θέσει πανομοιότυπα διλήμματα προς το εκλογικό σώμα.
Και δεν είναι μόνον ο κ. Τσίπρας. Το τελευταίο διάστημα παρατηρείται να επανέρχονται παλιές διαχωριστικές γραμμές από τα κυβερνητικά στελέχη, όπως μεταξύ «παλιού και νέου», «διαπλοκής και εξυγίανσης», ενώ φανερή είναι η προσπάθεια από πλευράς Μαξίμου να κερδίσει και πάλι την αντισυστημική ψήφο, που ευδοκίμησε τα πρώτα χρόνια μετά την είσοδο της χώρας στον «αστερισμό των μνημονίων». Ο ίδιος άλλωστε ο κ. Τσίπρας μετά το τυπικό τέλος των μνημονίων, από τον περασμένο Αύγουστο, χρησιμοποιεί και πάλι αντιμνημονιακή ρητορική, επιχειρώντας να απευθυνθεί σε κοινά που στήριξαν τον ΣΥΡΙΖΑ λίγο πριν και λίγο μετά την άνοδο του στην εξουσία.
Εις επίρρωσιν τούτου, υπενθυμίζεται πως ο πρωθυπουργός στη συγκέντρωση της Θεσσαλονίκης σε μια αποστροφή του σημείωσε πως «δεν ερωτευτήκαμε ποτέ το μνημόνιο και τις επιταγές του. Δεν κάναμε ποτέ το μνημόνιο δικό μας πολιτικό πρόγραμμα». Ο στόχος προφανής. Να «αποτινάξει» τις επώδυνες πολιτικές που εφαρμόστηκαν τα προηγούμενα τρία χρόνια, αλλά και τη σύμπλευση με τους δανειστές, στοιχείο ταυτοτικό για την επιβίωση του ΣΥΡΙΖΑ.
Στο ίδιο πλαίσιο, το Μαξίμου θα επαναφέρει το επόμενο διάστημα στη δημόσια σφαίρα όλη την ατζέντα που θεωρεί ευνοϊκή. Το «πάρτι στον χώρο της υγείας», τα «δάνεια των κομμάτων», η φοροδιαφυγή, αλλά και «οι σχέσεις κομμάτων με ΜΜΕ» αναμένεται να αποτελέσουν κομβικό κομμάτι της προεκλογικής εκστρατείας του κυβερνώντος κόμματος και βασικό μοχλό ώστε να επιχειρηθεί το κλείσιμο της δημοσκοπικής διαφοράς, που δείχνει στην παρούσα φάση παγιωμένη. Τα ανωτέρω δείχνουν πως, στο κατώφλι μιας προεκλογικής χρονιάς, το ήπιο πολιτικό κλίμα θα παραμείνει για μία ακόμη φορά όνειρο θερινής νυκτός, πηγαίνοντας σε μια εκλογική μάχη που θα θυμίζει τη λογική «ο θάνατος σου η ζωή μου». Τα παραπάνω είναι άμεσα συνδεδεμένα με τον βασικό εκλογικό στόχο. Στην Ηρώδου Αττικού γνωρίζουν πως η φθορά της εκάστοτε κυβέρνησης είναι κάτι παραπάνω από δεδομένη και θέλουν σε κάθε περίπτωση το εκλογικό αποτέλεσμα να καταδείξει πως ο ΣΥΡΙΖΑ «ήρθε για να μείνει» και αποτελεί οριστικά τον έναν από τους δύο εκλογικούς πόλους. Και τούτο, δεδομένης της χαμηλής συσπείρωσης του κόμματος, περνά μέσα από την πόλωση και την προαναφερθείσα «επιστροφή στο παρελθόν».
Στην παραπάνω εξίσωση επανέρχεται στους κυβερνητικούς υπολογισμούς ακόμα και το δημοψήφισμα του 2015. Οχι βέβαια στο προσκήνιο, καθώς αυτό μόνο ζημιά θα προκαλούσε, αλλά στο παρασκήνιο και στην εκλογική αριθμητική που προσέφερε. Τότε, «Οχι» ψήφισαν περίπου 3,5 εκατ. πολιτών – μια δεξαμενή στην οποία, όπως θεωρούν στον ΣΥΡΙΖΑ, βρίσκεται ακόμα το κοινό που μπορεί «να τους ακούσει». Αντιθέτως, για τα περίπου 2,2 εκατ. που τότε βρέθηκαν με την πλευρά του «Ναι» δεν υπάρχει κανένα ενδιαφέρον προσέγγισης. Το αρνητικό, βέβαια, για την κυβέρνηση είναι πως ήδη λίγους μήνες μετά το δημοψήφισμα ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε στην εξουσία, με την ψήφο περίπου 1,9 εκατ. πολιτών, που δείχνει πως άμεσα περίπου 1,6 εκατ. είχαν απομακρυνθεί από το κυβερνών κόμμα.