Από τα πλέον κομβικά άρθρα κατά την σημερινή ψηφοφορία είναι το 32, που αφορά την αποσύνδεση της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας από τη διάλυση της Βουλής.
Ο στρατηγικός «ελιγμός» της ΝΔ κατά την πρώτη ψηφοφορία, όπου υπερψήφισε την πρόταση και ξεπέρασε τον αριθμό 180, σημαίνει πως η επόμενη -αναθεωρητική- Βουλή μπορεί με μόλις 151 ψήφους να αλλάξει την επίμαχη διάταξη κατά το δοκούν, αφαιρώντας από την αντιπολίτευση το δικαίωμα να προκαλέσει εκλογές με όχημα την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Το γεγονός τροφοδότησε πολλά σενάρια, περί πιθανής «απόσυρσης» βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ ώστε να μην ξεπεραστεί κατά την δεύτερη ψηφοφορία το όριο των 180 και έτσι να μην δώσει την ευχέρεια στην επόμενη κυβέρνηση – πιθανόν της ΝΔ – να μπορεί «αυτοδύναμα» να αποφασίσει τον τρόπο εκλογής του ΠτΔ.
Τούτο το σενάριο ωστόσο δεν μοιάζει πιθανό αυτή την ώρα για δύο λόγους: Πρώτον, μία τέτοια απόφαση θα προκαλέσει καίριο χτύπημα στην αξιοπιστία προσωπικά του πρωθυπουργού, που θα κατηγορηθεί για «υποταγή» του Συντάγματος σε πολιτικές σκοπιμότητες με φόντο τις επόμενες εκλογές, «αποκαλύπτοντας» ακόμα και πρόθεση «ανατροπής» του εκλογικού αποτελέσματος, μόλις λίγους μήνες μετά τις εθνικές εκλογές.
Ο πρωθυπουργός άλλωστε επιχειρεί επισταμένως να επενδύσει το τελευταίο διάστημα στον τομέα «αξιοπιστία» και μία τέτοια απόφαση ακραίου τακτικισμού θα αποτελέσει σοβαρό πισωγύρισμα.
Επιπλέον, μία τέτοια κίνηση θα αποτελεί ευθεία ομολογία ήττας στις εθνικές εκλογές, την ώρα που μόλις χθες ο πρωθυπουργός θέλησε να δώσει διαφορετική εικόνα, κηρύσσοντας «ανένδοτο» στις δημοσκοπήσεις τις οποίες φωτογράφισε ως προϊόν «διαπλοκής», επιχειρώντας παράλληλα να μεταδώσει «πνεύμα νίκης» ενόψει των επικείμενων εκλογών στην Κ.Ο.
Τα παραπάνω δείχνουν πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα υπερψηφίσει το κρίσιμο 32 και η επόμενη κυβέρνηση θα έχει το δικαίωμα να καθορίσει την εκλογή ΠτΔ αποκλειστικά στα μέτρα της.