Ορισμένοι το αποδίδουν σε νομικού χαρακτήρα συμβουλές: όσο πλησιάζει η ώρα που η Δικαιοσύνη θα αποφανθεί εάν πρόκειται για «εγκληματική οργάνωση» ή όχι, τα υπόδικα στελέχη της Χρυσής Αυγής θα πρέπει να επιδεικνύουν (πολιτική) συμπεριφορά κάθε άλλο παρά εγκληματικής φύσης. Αλλοι «βλέπουν» πειθαρχία σε προτροπές επικοινωνιολόγων: ενόψει εκλογών, θα πρέπει να αποφεύγονται ακρότητες που διώχνουν ψηφοφόρους. Είτε συμβαίνει το πρώτο, είτε το δεύτερο, είτε υπάρχει ένας «συνδυασμός» των δύο, το αποτέλεσμα είναι ότι η κοινοβουλευτική εικόνα των χρυσαυγιτών στην παρούσα συγκυρία απέχει πολύ από την αυθεντική της πρώτης περιόδου, όταν δηλαδή η δραστηριότητα όλων των βουλευτών της οργάνωσης εξαντλούνταν σε τραμπουκισμούς.
Δεν είναι λίγοι, εντός του Κοινοβουλίου, όσοι κάνουν λόγο για μια προσεκτικά σχεδιασμένη παράσταση: Το τελευταίο διάστημα οι βουλευτές της Χ.Α. εμφανίζονται να φορούν κουστούμι συνήθους κοινοβουλευτικού, σε μια επικοινωνιακή προσπάθεια καλλιέργειας πολιτικών ψευδαισθήσεων. Οπως σχολιάζεται χαρακτηριστικά, επιπρόσθετος «στόχος» τους είναι να λησμονηθεί από δικαστικές αρχές και τμήμα της κοινωνίας ο πραγματικός χαρακτήρας τους, ως φορέων συγκεκριμένης ιδεολογίας, όπως αυτός που εκδηλωνόταν άλλοτε με απειλές (λόγω και έργω) κατά της σωματικής ακεραιότητας των πολιτικών τους αντιπάλων, και άλλες φορές με ειρωνικές εκφράσεις του τύπου «Φωνάξτε τον φρούραρχο».
Οι επιμελείς παρατηρητές όσων συμβαίνουν δεν ξεχνούν τη βιαιότητα των βουλευτών της Χ.Α., τόσο εντός της Ολομέλειας ή και των αιθουσών όπου συνεδριάζουν οι επιτροπές, όσο και στους διαδρόμους πέριξ αυτών. Ηταν τα γνωστά επεισόδια που «οδήγησαν» στην ενίσχυση των στελεχών της φρουράς, ειδικά περιμετρικά της αίθουσας συνεδριάσεων της Εθνικής Αντιπροσωπείας. Η κατάσταση επιφυλακής παραμένει μεν ώς σήμερα, αλλά τα περιστατικά που θα σηματοδοτούσαν λήψη περαιτέρω μέτρων ή και επέμβαση των στελεχών ασφαλείας, έχουν σχεδόν εκμηδενιστεί.
Φυσικά, δεν περνά απαρατήρητη και η «νέα» τακτική του κ. Ν. Μιχαλολιάκου, ο οποίος κάνει παρεμβάσεις μέσω Τουίτερ ενώ έλαμψε διά της απουσίας του από τη συζήτηση για τις γερμανικές οφειλές. Την ίδια στιγμή, «φυγαδεύει» τον υπόδικο κ. Ι. Λαγό στην Ευρωβουλή, ώστε να αποκτήσει «ασυλία Βρυξελλών» ενόψει της απόφασης του δικαστηρίου. Ολα τα «μέσα του συστήματος» πλέον, σε πλήρη αξιοποίηση από τους αυτοεμφανιζόμενους ως «αντισυστημικούς». Εντός αυτού του πλαισίου δεν πέρασαν απαρατήρητα ορισμένα περιστατικά, όπως: Πρώτον, η αποφυγή οποιουδήποτε σχολιασμού των όσων έγιναν με αφορμή την κοινή εμφάνιση του πρώην υπουργού και υποψηφίου ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ κ. Π. Κουρουμπλή με τον μητροπολίτη Καλαβρύτων Αμβρόσιο. Δεύτερον, η διά της σιωπής «υποδοχή» όσων –συχνά το τελευταίο διάστημα– λέγονται από πλευράς του ΣΥΡΙΖΑ περί ακροδεξιάς στροφής της Ν.Δ. Θεωρούν πως είναι καλό να «υπενθυμίζεται» η ύπαρξή τους από άλλους. Τρίτον, ο διάλογος ουσίας που άνοιξαν (σπάζοντας το επίσημο εμπάργκο) στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ με τον κ. Ηλία Κασιδιάρη σε συνεδρίαση της Επιτροπής Εξωτερικών και Αμυνας για τη συμφωνία των Πρεσπών (Φεβρουάριος 2019). Μάλιστα εκείνη την ημέρα ορισμένοι θυμήθηκαν και μια συνέντευξη που είχε δώσει πρώην υπουργός, εκ των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ με έντονη κοινοβουλευτική παρουσία: «Πρέπει να αποφασίσουμε τι προτιμούμε: μια προσπάθεια ένταξης της Χ.Α. στο κλίμα δημοκρατίας ή διαρκή ρήξη; Η Χ.Α. πρέπει να δεχθεί έμπρακτα την υπαγωγή της στους θεσμούς της Δημοκρατίας και αυτή τη στάση, αν και όταν εκδηλωθεί, πρέπει να τη στηρίξουν τα δημοκρατικά κόμματα» (Ν. Παρασκευόπουλος, Δεκέμβριος 2016).