Οι ευρωπαϊκές κάλπες πέρασαν, ο εκλογικός «συναγερμός» ωστόσο όχι μόνο διατηρείται, αλλά εντείνεται για το Κίνημα Αλλαγής, το οποίο πλέον καλείται να προσαρμόσει τη στρατηγική του στα νέα πολιτικά δεδομένα που προέκυψαν από την ευρεία νίκη της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και την «άτακτη υποχώρηση» στην οποία υποχρεώθηκαν ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας, στον απόηχο του εκλογικού μηνύματος της Κυριακής.
Η προκήρυξη των πρόωρων εκλογών επανέφερε στο προσκήνιο εμφατικά το ζήτημα της στάσης του ΚΙΝΑΛ ως προς ενδεχόμενες συμμαχίες. Ενα θέμα που στην πραγματικότητα ποτέ δεν έφυγε από το επίκεντρο των συζητήσεων, αλλά ενόψει ευρωεκλογών η Χαρ. Τρικούπη επέλεξε συνειδητά να υποβαθμίσει, με δεδομένο ότι βασικό προεκλογικό της αφήγημα ήταν η αυτόνομη πορεία και οι ίσες αποστάσεις από το δίπολο Ν.Δ. – ΣΥΡΙΖΑ. Ενα δίπολο, το οποίο ωστόσο δεν υφίσταται πλέον σε επίπεδο εξουσίας, και το πραγματικό ερώτημα που καλείται να απαντήσει πια η Χαρ. Τρικούπη είναι ένα: τι θα πράξει αν κληθεί να συνεργαστεί με τη Νέα Δημοκρατία σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας της;
Αποκωδικοποιώντας κανείς τις πρώτες αντιδράσεις μετά την ευρωκάλπη, μπορεί να καταλήξει σε ένα βασικό συμπέρασμα: το ΚΙΝΑΛ ποντάρει πολύ ενόψει εθνικών εκλογών στην τρίτη θέση που κατέλαβε την Κυριακή και σε συνδυασμό με τη βαριά ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, στοχεύει να προβληθεί ως η μοναδική πολιτική δύναμη που μπορεί να αποτελέσει αντίβαρο σε μια αμιγώς δεξιά κυβέρνηση, μιας και το σενάριο συνεργασίας Πειραιώς – Κουμουνδούρου θεωρείται απίθανο. Καθόλου τυχαία, άλλωστε, στην πρώτη δήλωσή της μετά τα αποτελέσματα, το βράδυ της Κυριακής, η Φώφη Γεννηματά τόνισε ότι η παράταξη αποτελεί τον «εγγυητή για τις προοδευτικές εξελίξεις στη χώρα». Συνεπώς, δεδομένο θα πρέπει να θεωρείται ότι στον ένα μήνα που μεσολαβεί μέχρι τις εθνικές κάλπες, η ρητορική του ΚΙΝΑΛ περί «αναχώματος απέναντι στις συντηρητικές δυνάμεις» δεν θα αλλάξει, με σαφή αποδέκτη τους ψηφοφόρους από το κέντρο προς τα αριστερά, αλλά και για λόγους συσπείρωσης τόσο σε επίπεδο εκλογικής βάσης, όσο και σε εσωκομματικό επίπεδο.
Ωστόσο, με δεδομένο ότι αν δεν επιτευχθεί αυτοδυναμία της Ν.Δ. στις εκλογές του Ιουνίου, ο κίνδυνος της πολιτικής αστάθειας λόγω απλής αναλογικής ελλοχεύει, η Χαρ. Τρικούπη ενδέχεται να βρεθεί μπροστά σε μια απόφαση με καθαρά εθνικό πρόσημο, όπου θα κληθεί να διαχειριστεί ιδιαίτερα έντονες πιέσεις. Σε αυτή την κατεύθυνση, αναμένεται ότι το ΚΙΝΑΛ θα προτάξει τις επόμενες εβδομάδες και πάλι ότι τάσσεται υπέρ της εθνικής συνεννόησης, θέτοντας ωστόσο ως βασική προϋπόθεση μια προγραμματική συμφωνία που θα βασίζεται στη δική του προοδευτική ατζέντα.
Την ίδια ώρα, φυσικά, βασικό στόχο αποτελεί και το όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κέρδος από την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που μεταφράζεται σε συνέχιση των σφοδρών επιθέσεων προς το κυβερνών κόμμα, το οποίο παραμένει ο μεγάλος αντίπαλος στον «μεσαίο» χώρο. Υπό αυτό το πρίσμα, πάντως, παρότι η Χαρ. Τρικούπη εξέφρασε ικανοποίηση για το αποτέλεσμα της Κυριακής, υπάρχουν και φωνές που εκφράζουν προβληματισμό για το ποσοστό που έλαβε το ΚΙΝΑΛ, το οποίο ήταν χαμηλότερο από τις ευρωεκλογές του 2014, ενώ καταδεικνύει ότι δεν επετεύχθη η «απορρόφηση» που επιδιωκόταν από τη δεξαμενή των απογοητευμένων ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ. Ενας προβληματισμός, ο οποίος, ωστόσο, με τις εθνικές κάλπες να ακολουθούν, δεν αναμένεται να εκφραστεί και… εκτός των τειχών του κόμματος.