Ο βασικός στόχος της τρίτης θέσης επετεύχθη, οι προκλήσεις ενόψει εθνικής κάλπης παραμένουν. Αυτό είναι το πλαίσιο που έχει διαμορφωθεί για το ΚΙΝΑΛ, στον απόηχο του αποτελέσματος των ευρωεκλογών. Ενός αποτελέσματος που αντιμετωπίστηκε με ικανοποίηση, αλλά ταυτόχρονα ενέτεινε τον εκλογικό «συναγερμό», καθώς οι νέοι συσχετισμοί που δημιουργήθηκαν από την καθαρή επικράτηση της Ν.Δ. και την υποχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ, προσδίδουν στην παράταξη ακόμη πιο εμφατικά τον ρόλο του ρυθμιστή στις πολιτικές εξελίξεις.
Και ενώ κυρίαρχο θέμα συζήτησης εκτός των τειχών της Χαρ. Τρικούπη είναι το τι θα πράξει σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας της Ν.Δ. στις εθνικές εκλογές –αν δηλαδή θα συμβάλει ή όχι στον σχηματισμό κυβέρνησης–, η ηγεσία του Κινήματος έχει στρέψει όλες τις δυνάμεις της στην τελική μονομαχία με τον βαριά «πληγωμένο» ΣΥΡΙΖΑ, με έπαθλο την πρωτοκαθεδρία στον «μεσαίο» χώρο.
Η στρατηγική την οποία θα χαράξει το ΚΙΝΑΛ προς αυτή την κατεύθυνση έως τις 7 Ιουλίου, είναι σαφής και όχι πολύ διαφορετική από αυτή που ακολούθησε ενόψει ευρωεκλογών: η σφοδρή κριτική κατά της Κουμουνδούρου και του Αλέξη Τσίπρα θα παραμείνει στον πυρήνα του προεκλογικού λόγου ηγεσίας και στελεχών, ενώ ταυτόχρονα το ΚΙΝΑΛ θα αυτοπροβληθεί ως «το μοναδικό πραγματικό ανάχωμα απέναντι στις συντηρητικές δυνάμεις», δηλαδή την αυτοδυναμία της Ν.Δ.
Με αυτόν τον τρόπο, η Χαριλάου Τρικούπη ελπίζει να «συγκεράσει» όλους τους στόχους της: από τη μια να απορροφήσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο ποσοστό από τις απώλειες που εκτιμά ότι θα καταγράψει ο ΣΥΡΙΖΑ, συρρικνώνοντας την ψαλίδα από το κυβερνών κόμμα.
Ο κίνδυνος
Από την άλλη, κρατώντας ευδιάκριτες αποστάσεις από τη Νέα Δημοκρατία, να συσπειρώσει την εκλογική της βάση και να έχει απήχηση στους ψηφοφόρους που δεν θέλουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη απόλυτο κυρίαρχο του παιχνιδιού. Μοναδικός αστερίσκος ως προς το τελευταίο (και μεγάλο «στοίχημα» για το ΚΙΝΑΛ), να μη δώσει την εικόνα ότι μπορεί να οδηγήσει σε νέες εκλογές με απλή αναλογική, κινδυνεύοντας να ταυτιστεί με ενδεχόμενη πολιτική αστάθεια.
Ο παράγοντας πρόωρες εκλογές έφερε πιο «μπροστά» απ’ ό,τι υπολογιζόταν και τη συζήτηση για τον καταρτισμό των ψηφοδελτίων. Ενα ζήτημα το οποίο, εκτός των άλλων, επηρεάζει σημαντικά και τις εσωκομματικές ισορροπίες.
Η Φώφη Γεννηματά είχε και θα έχει σειρά συναντήσεων με όλα τα «πρωτοκλασάτα» στελέχη, προκειμένου να κλείσουν όλα τα μέτωπα την ερχόμενη εβδομάδα, εντός της οποίας συνεδριάζουν και τα εκτελεστικά όργανα.
Μοναδικό δεδομένο, μέχρι στιγμής, η υποψηφιότητα του Γιώργου Παπανδρέου στην Αχαΐα. Από εκεί και πέρα, η επιλογή του Ευάγγελου Βενιζέλου στην κορυφή του ψηφοδελτίου Επικρατείας φαίνεται ότι κερδίζει έδαφος, ενώ υποψήφιος εκτιμάται ότι θα είναι και ο Γιώργος Καμίνης, χωρίς να έχει καθοριστεί το πού θα τοποθετηθεί.
Τέλος, ενδιαφέρον παρουσιάζει η περίπτωση του Νίκου Ανδρουλάκη. Ο επανεκλεγείς ευρωβουλευτής αποτελεί μια ισχυρή εσωκομματική «φωνή», ενώ είναι και ο μοναδικός που κράτησε αποστάσεις από την ικανοποίηση που εκφράστηκε από ηγεσία και στελέχη, για το ποσοστό του Κινήματος Αλλαγής στις ευρωεκλογές.
Ο ίδιος εξέφρασε την επιθυμία του να συμβάλει και στις εθνικές εκλογές, ωστόσο –χωρίς τίποτα να θεωρείται βέβαιο– το πιθανότερο σενάριο είναι να τοποθετηθεί σε «συμβολική» θέση (π.χ. χαμηλά στο Επικρατείας) και να διατηρήσει την έδρα του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.