Ποιος είναι ο μεγάλος φόβος του Αλέξη Τσίπρα δύο μόλις 24ωρα πριν ανοίξουν οι κάλπες; Η διαφαινόμενη ήττα ή μήπως υπάρχει κάτι άλλο που μπορεί να αποδειχθεί χειρότερο; Αρμόδιες πηγές επισημαίνουν πως, παρά τα όσα λέει δημοσίως ο πρωθυπουργός περί ανατροπής του «παιχνιδιού» και παρά τον αγώνα που δίνει σε όλα τα μέτωπα, το μυαλό του προφανώς και επεξεργάζεται τα δεδομένα της επόμενης μέρας, μετά τη διαφαινόμενη ήττα. Το λογικό που θα σκεφτεί κάποιος είναι πως για τον ΣΥΡΙΖΑ το ζητούμενο ενόψει της Κυριακής είναι το εύρος της διαφοράς μεταξύ των δύο κομμάτων να είναι όσο το δυνατόν μικρότερο. Ούτε αυτό όμως είναι πρώτο στην ιεράρχηση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά ο Αλέξης Τσίπρας δίνουν μετά τις ευρωεκλογές μια μάχη μέχρις εσχάτων με κύριο αντίπαλο τον ίδιο τους τον εαυτό. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως ο πρωθυπουργός θέλει πάση θυσία το κόμμα του να ξεπεράσει το ψυχολογικό φράγμα του 25%. Από εκεί και πέρα, οτιδήποτε παραπάνω περιγράφεται από αρμόδιες πηγές ως «στρατηγική νίκη» του κόμματος ενόψει της συνέχειας στην αντιπολίτευση. Και ερχόμαστε στο αρχικό ερώτημα για τον μεγαλύτερο φόβο του πρωθυπουργού. Αυτός δεν είναι άλλος από το να μην καταφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ να ξεπεράσει στις εκλογές το όριο του 25% και να κινηθεί και πάλι πέριξ του «αμφίσημου» 23,75% των ευρωεκλογών. Μια τέτοια εξέλιξη μπορεί, από τη μια, να σηματοδοτεί την οριστική μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα «μεγάλο κόμμα», που θα τον παγιώνει στον έναν πόλο του πολιτικού συστήματος, αλλά, από την άλλη, δεν τον κατατάσσει οριστικά στα «κόμματα εξουσίας».
Κομματικά στελέχη το έχουν χαρακτηρίσει στις μεταξύ τους συζητήσεις «το σύνδρομο του ΑΚΕΛ», που πλανάται τις τελευταίες ώρες πάνω από τον ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή την οριστικοποίηση από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ μιας εκλογικής βάσης μεταξύ 20% και 25%, όπου ταυτόχρονα θα σημαίνει πως θα του λείπει ένα κρίσιμο 5%-10% που θα τον κάνει «αντίπαλον δέος» του συντηρητικού πόλου που έχει εκλογική βάση περίπου 10 μονάδες παραπάνω. Για να ξεπεραστεί οριστικά ο φόβος αυτός, το όριο, όπως ειπώθηκε, είναι μίνιμουμ το 25%. Ο μεγάλος στόχος όμως είναι ένα 27%-28%, με το οποίο, εκτιμούν στον ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα δεν θα πέσει σε αυτή την ενδιάμεση κατάσταση του «μεσαίου» κόμματος, όπου θα του λείπει ένα κρίσιμο ποσοστό που θα του δίνει τη δυνατότητα επιστροφής στην εξουσία.
Εξ ου και το τελευταίο διάστημα ο πρωθυπουργός αναζητεί εναγωνίως 3-4 μονάδες πάνω από το ποσοστό των ευρωεκλογών. Τα πιο όμορα κόμματα για να «κλέψει» ψήφους είναι το ΚΙΝΑΛ και το ΜεΡΑ25, στα οποία γίνεται συστηματική αποδόμηση από όλες τις πλευρές. Προχθές, για παράδειγμα στην Πάτρα, το «κάστρο» του ΠΑΣΟΚ κατά τη μεταπολίτευση, ο κ. Τσίπρας δεν δίστασε όχι απλά να επιτεθεί στη Φώφη Γεννηματά, λέγοντας πως έχει συμφωνήσει με τη Ν.Δ., αλλά ξέχασε και πάλι τη μετριοπάθεια, θέλοντας να ξυπνήσει «πασοκικές μνήμες», όταν αποκάλεσε τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη «αποστάτη».
Κατοχύρωση κεκτημένου
Την ίδια ώρα, ο κ. Βαρουφάκης είναι μονίμως στο στόχαστρο. Μια κρίσιμη παράμετρος που επιβεβαιώνει πως αυτός είναι ο μεγαλύτερος φόβος του Αλέξη Τσίπρα είναι οι συνεχείς σε κάθε ομιλία του αναφορές στον ΣΥΡΙΖΑ ως συνέχεια της «δημοκρατικής παράταξης», φθάνοντας μάλιστα στην εποχή του Ελευθερίου Βενιζέλου. Ο κ. Τσίπρας θέλει συνεπώς πάση θυσία να κατοχυρώσει αυτό το κεκτημένο. Και ξέρει πως, μέσα σε ένα πολύ ρευστό πολιτικό κλίμα, αν ο ΣΥΡΙΖΑ κινηθεί κάτω από το 25%, το ΚΙΝΑΛ πάνω από το 8% και ο κ. Βαρουφάκης είναι εντός Βουλής, τότε μπορεί από κόμμα εξουσίας, που αντιπολίτευεται τη Ν.Δ., να αναλωθεί στη διαμάχη για τα κλειδιά της «δημοκρατικής παράταξης».