Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και τα νεότερα μέλη της κυβερνήσεώς του εμφορούνται από μία ριζοσπαστική διάθεση να διορθώσουν χρονίζοντα προβλήματα και πρακτικές στην αποτελεσματική λειτουργία του κράτους μας. Κατατασσόμεθα διεθνώς, 200 χρόνια μετά την ίδρυσή του, μεταξύ των πιο «Αποτυχημένων Κρατών» (failed States). Χρειαζόμαστε κυρίως νέο Σύνταγμα με αυστηρή τήρηση της διάκρισης των τριών εξουσιών, την οποία η «για πρώτη φορά Αριστερά» στην περίπου πενταετή διακυβέρνηση του τόπου από τον κ. Τσίπρα και την παρέα του εσκεμμένα αγνόησε.
Δεν πρέπει επίσης να ξεχάσουμε ότι στους πρώτους έξι μήνες της κυβερνήσεώς του με τον λαϊκιστικό του λόγο και το επικοινωνιακό του χάρισμα και υπουργό Οικονομικών τον αλλοπρόσαλλο αντιευρωπαϊστή Βαρουφάκη, παρ’ ολίγον να βρεθούμε εκτός Ευρώπης με ολοκληρωτικό, λατινοαμερικανικού τύπου, καθεστώς. Ανιστόρητος θεώρησε ότι το «ανήκομεν στην Ευρώπην» ήταν «υποτέλεια», από την οποία θα μας απήλλασσε. Αγνοούσε ότι χάρη στον έντονο ευρωπαϊκό φιλελληνισμό των κρατών της δυτικής Ευρώπης από τα τέλη του 18ου αιώνα, αυτά μας επέλεξαν ως μέλη της, μη ανεχόμενα ότι ο τόπος του αρχαίου μας πολιτισμού, ένα από τα κύρια λίκνα των δικών τους, όποιοι και να ήταν οι τότε κάτοικοί του, ήταν υπό οθωμανική κατοχή. Αποκτήσαμε τότε τις Προστάτιδες Δυνάμεις μας, Αγγλία, Γαλλία και Ρωσία. Με την παρέμβασή τους στο Ναυαρίνο το 1827 έσωσαν κυριολεκτικά την Επανάστασή μας. Και πάλι χάρη σε αυτές μετά την αποτυχημένη προσπάθεια να ιδρύσουμε τη δική μας ελληνική Πολιτεία, δολοφονώντας τον κυβερνήτη της Καποδίστρια, αποκτήσαμε το 1832 με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου ανεξάρτητο κράτος, με εδάφη που αυτοί είχαν απελευθερώσει από τους Τούρκους.
Πολιτικός ακροβατιστής και δόλιος, «Κνίτης» ακόμη και στα 40 του, προκήρυξε το δημοψήφισμα της 5 Ιουλίου 2015, έχοντας πρώτα απαλλαγεί από τον ανεπιθύμητο στην Ευρώπη Βαρουφάκη. Το ερώτημα δεν ήταν εάν θέλαμε να μείνουμε στην Ευρώπη αλλά εάν θέλαμε το στα αγγλικά διατυπωμένο μνημόνιο της τότε «τρόικας». Σε επικοινωνία που είχε την ίδια νύχτα με τον τότε Γάλλο πρόεδρο Ολάντ, παρουσία και του δικού μας ΠτΔ όπως αποκαλύφθηκε πρόσφατα, στόχος του ήταν με την επικράτηση του «Οχι» να εκβιάσει νέα διαπραγμάτευση για μνημόνιο με καλύτερους όρους. Πράγμα που επέτυχε δύο ημέρες αργότερα στη Σύνοδο Κορυφής της 7ης Ιουλίου, με υπουργό Οικονομικών τον σοβαρότερο Ευκλείδη Τσακαλώτο, στην περίφημη 17ωρη διαπραγμάτευση. Η λεγόμενη κ@λ@τούμπα του, δεν ήταν άλλη από τη συνέχεια πιστή εφαρμογή του, με παράλληλη οικονομική εξουθένωση της μεσαίας αστικής τάξεως. Παραγνώριζε λόγω των παρωχημένων κομμουνιστικών ιδεοληψιών του, ότι σε εμάς ουδέποτε υπήρξε εμπεδωμένη ανωτέρα ή μεσαία τάξη όπως στη Μεσευρώπη, αλλά συνεχώς διαμορφούμενη λόγω κοινωνικής κινητικότητας. Ο ίδιος ήταν ήδη μέλος της, με παππού από χωριό και πατέρα επιτυχημένο εργολάβο δημοσίων έργων που μόρφωσε τα παιδιά του. Απέκτησε και μεγαλοαστικά γούστα, συναναστρεφόμενος επιδεικτικά με τους κατά καιρούς αρχολίπαρους ολιγάρχες της εξουσίας.
Σήμερα με τον κ. Τσίπρα αρχηγό μιας μεγάλης σε αριθμούς βουλευτών αξιωματικής αντιπολίτευσης, οι πάντες διερωτώνται τι έπεται. Θα είναι ικανός να μεταλλάξει τον ΣΥΡΙΖΑ σε ευπρεπές αριστερό κόμμα με δημοκρατικές αρχές; Θα υπάρξουν ζυμώσεις μέσα στο κόμμα; Η πρώτη του σκιώδης κυβέρνηση, απογοητευτική: απομεινάρια αποτυχημένων υπουργών και στελεχών του. Αν επαναληφθούν οι αντιπολιτευτικές του τακτικές προ της ανέλιξης στην κυβέρνηση το 2015, με ορδές οπαδών του να καίουν και να σπάζουν πάλι την Αθήνα, η λύσις είναι μία: Μεταπολίτευση. Οπως την επιτύχαμε με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή το 1974 και 1975 με την «Αποχουντοποίηση» του κράτους. Κορυφαίος δημοσιογράφος ανέφερε ήδη ότι συμφέρει τον Τσίπρα να αλλάξει πολιτική συμπεριφορά, για να μη χρειαστεί ένα είδος«Αποσυριζικοποίησης».
* Επ. δικηγόρος Δ.Ν. τ. βουλευτής Επικρατείας.