Τη συνδρομή της Ελλάδας στη συγκρότηση πολυεθνικής ναυτικής δύναμης για την επιτήρηση του Περσικού Κόλπου, με σκοπό την προστασία της ναυσιπλοΐας ζήτησε τις προηγούμενες ημέρες μέσω επίσημου διαύλου η Ουάσιγκτον. Σύμφωνα με διασταυρωμένες πληροφορίες της «Κ», το αμερικανικό αίτημα αφορούσε τη συνδρομή είτε με μεγάλη ναυτική μονάδα –στην περίπτωση της Ελλάδας πρόκειται για φρεγάτα– είτε με εναέριο μέσο παρακολούθησης και παροχής πληροφοριών (Intelligence, Surveillance, Reconnaisance). Ως προς τα εναέρια μέσα, η Ελλάδα αυτή τη στιγμή δεν διαθέτει, επί του πρακτέου, επαρκή μέσα για την κάλυψη των δικών της αναγκών, ώστε να μπορέσει να παρέχει και για τις ανάγκες τρίτων (μοίρα ΑΣΕΠΕ ή P-3 ενδιάμεσης λύσης). Ως προς τα ναυτικά μέσα, έπειτα από σειρά συσκέψεων στα δύο συναρμόδια υπουργεία (Εθνικής Αμυνας και Εξωτερικών), αποφασίστηκε να δοθεί μια απάντηση βασισμένη στα υφιστάμενα επιχειρησιακά δεδομένα. Στην παρούσα φάση, το Πολεμικό Ναυτικό (Π.Ν.) δεν μπορεί να διαθέσει καμία φρεγάτα για λόγους οι οποίοι συνδέονται με την κατάσταση επιφυλακής που βρίσκεται η Ελλάδα στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Επιπλέον, η Αθήνα συμμετέχει σε όλες τις συμμαχικές ναυτικές εκπαιδεύσεις, με την παροχή μέσων, όπως έγινε πριν από λίγες ημέρες, με τη συμμετοχή της φρεγάτας «ΑΙΓΑΙΟΝ» στην πολυεθνική άσκηση εκκένωσης του Ισραήλ από θαλάσσης, σε σενάριο μεγάλου σεισμού.
Η Αθήνα επιφυλάχθηκε για το μέλλον, ωστόσο, παραχώρησε στη διάθεση των ΗΠΑ στρατιωτικό προσωπικό που ήδη βρίσκεται στην περιοχή (Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα), προκειμένου να συμμετάσχει στις ομάδες οι οποίες παρακολουθούν την κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή του Κόλπου, σε μια περίοδο έντασης στα Στενά του Ορμούζ. Το αίτημα για παροχή συνδρομής σε πολυεθνική ναυτική δύναμη, αποτελεί πρωτοβουλία των ΗΠΑ σε διμερές επίπεδο, καθώς, τουλάχιστον ώς αυτή τη στιγμή, δεν υπάρχει κάποια απόφαση του ΟΗΕ ή άλλου διεθνούς οργανισμού για δράση που θα στρέφεται κατά του Ιράν ή των Φρουρών της Επανάστασης. Μέχρι σήμερα μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Γερμανία, έχουν αρνηθεί τη συμμετοχή τους σε μια ναυτική δύναμη υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, ενώ και το Παρίσι έχει καταστήσει σαφές ότι δεν πρόκειται να απεμπολήσει το προνόμιο των απευθείας επαφών με την ιρανική ηγεσία στην Τεχεράνη.
Η γενικότερη αντίδραση των μεγάλων χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης παρέχει και στην Ελλάδα μια ευρύτερη θεσμική ομπρέλα για τη στάση της σε τέτοιου τύπου ζητήματα. Στην Αθήνα δύσκολα κάποιος θα επιθυμούσε την άμεση εμπλοκή σε περιπέτειες, ιδιαίτερα σε μια περιοχή όπως ο Περσικός Κόλπος. Παράλληλα, πάντως, εμφανίζονται ολοένα και περισσότερες σκέψεις σχετικά με τη στάση που θα πρέπει να τηρήσει η Ελλάδα σε μελλοντικά αμερικανικά αιτήματα, ιδιαίτερα σε μια εποχή, κατά την οποία έχει επενδύσει στην σχέση με την Ουάσιγκτον για μία σειρά από ζητήματα, με κορυφαίο, βεβαίως, εκείνο της συνεργασίας για την Ανατολική Μεσόγειο και την Τουρκία, που παραμένει ένας παίκτης με απρόβλεπτη συμπεριφορά.