Ποιος είναι ο ρόλος του Γ. Παπανδρέου στο Κίνημα Αλλαγής; Πρόκειται για ένα ερώτημα που για αρκετούς ισοδυναμεί με γρίφο, μιας και ο πρόεδρος του ΚΙΔΗΣΟ σπανίως εμπλέκεται ή μιλάει για τα εσωκομματικά του ενιαίου φορέα. Καθόλου τυχαία άλλωστε, τις τελευταίες ημέρες κράτησε διακριτές αποστάσεις από την έντονη συζήτηση γύρω από το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, καθώς ούτε ο ίδιος αλλά ούτε και το κίνημά του τοποθετήθηκαν για τις εξελίξεις.
Η παραπάνω στάση φαίνεται πως αντικατοπτρίζει την εν γένει προσέγγισή του ως προς τα εσωτερικά του ΚΙΝΑΛ. Στο ίδιο μήκος κύματος είχε κινηθεί και στο ζήτημα του Ευ. Βενιζέλου, αλλά και στη συζήτηση αποτίμησης του πρόσφατου εκλογικού αποτελέσματος, στην οποία, από την πλευρά του ΚΙΔΗΣΟ, κριτική στη Φ. Γεννηματά ασκήθηκε κυρίως από τους Δ. Ρέππα και Χ. Καστανίδη.
Εν ολίγοις, ο πρώην πρωθυπουργός δεν δείχνει πρόθεση να αποτελέσει ο ίδιος κομμάτι των εσωτερικών αντιπαραθέσεων, αλλά, σε ευρύτερο πολιτικό επίπεδο, φαίνεται πως προσωπική του επιλογή αποτελεί να λειτουργεί περισσότερο ως «πολίτης του κόσμου», μέσω της ιδιότητας του προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς.
Ωστόσο, αυτό που φαίνεται να έχει μεγαλύτερη βαρύτητα είναι η επιρροή που ασκεί το ΚΙΔΗΣΟ στο ΚΙΝΑΛ σε κοινοβουλευτικό επίπεδο, εν αναμονή και των συζητήσεων για τον εκλογικό νόμο. Ειδικά ως προς το εν λόγω ζήτημα, πηγές με άριστη γνώση των εσωτερικών της Χαρ. Τρικούπη υποστηρίζουν ότι ένας λόγος –όχι ο μόνος– που δείχνει να έχει «παγώσει» το μοναδικό εφικτό σενάριο για άμεση κατάργηση της απλής αναλογικής (αυτό τής από κοινού με τη Ν.Δ. αναθεώρησης του άρθρου 54) είναι η βεβαιότητα ότι οι δύο βουλευτές που προέρχονται από το ΚΙΔΗΣΟ, δηλαδή οι κ. Παπανδρέου και Καστανίδης, δεν θα συναινούσαν σε καμία περίπτωση σε κάτι τέτοιο.
Κάτι που αυτομάτως θα καθιστούσε ανέφικτη τη συγκέντρωση των απαιτούμενων 180 ψήφων, όσοι είναι αθροιστικά οι βουλευτές των δύο κομμάτων. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι έχει υπάρξει κοινό έδαφος μεταξύ Χαρ. Τρικούπη και Μαξίμου, ωστόσο, σίγουρα συνιστά αποθαρρυντικό παράγοντα ως προς το να ανοίξει μια τέτοια συζήτηση.
Παράλληλα, δεν περνάει απαρατήρητη και η πρόσφατη «διαφοροποίηση» του κ. Καστανίδη στο ζήτημα της εξαίρεσης των κ. Πολάκη και Τζανακόπουλου από την προανακριτική επιτροπή για τον Δ. Παπαγγελόπουλο. Ζήτημα το οποίο μάλιστα τέθηκε εξαρχής από το ίδιο το ΚΙΝΑΛ και ο βουλευτής τοποθετήθηκε ανοικτά προς την αντίθετη κατεύθυνση, τασσόμενος κατά της εξαίρεσής τους. Πάντως, η Χαρ. Τρικούπη επιχείρησε να υποβαθμίσει το εν λόγω θέμα, ειδικά από τη στιγμή που συνέπεσε χρονικά με τις συγκρούσεις για το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, και ακόμη ένα ανοικτό μέτωπο σίγουρα δεν ήταν επιθυμητό.
Εν κατακλείδι, η αίσθηση που δίνεται από τις κινήσεις του ΚΙΔΗΣΟ, είτε προέρχονται από τον ίδιο τον κ. Παπανδρέου είτε αποτελούν προσωπικές θέσεις στελεχών του, είναι ότι έχει αναλάβει έναν ρόλο «περιφρούρησης» της πορείας του ΚΙΝΑΛ, ελέγχοντας αυστηρά οποιαδήποτε τάση ή πρόθεση της ηγεσίας θα μπορούσε να εκληφθεί ως ένδειξη «συμπόρευσης» με την κυβέρνηση. Ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός, άλλωστε, έχει χαρακτηρίσει «στρατηγικό αντίπαλο τη συντήρηση», την οποία, πάντως, όπως έχει διαμηνύσει, δεν εκφράζει μόνο η Ν.Δ., αλλά και η πολιτική της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ.